© Danuta Węgiel

Jerzy Pilch

(ur. 1952 r. w Wiśle, zm. 2020 r. w Kielcach) – pisarz, dramaturg, felietonista. Na jego frazie wychowało się całe pokolenie polskich czytelników.

Był felietonistą m.in. „Polityki”, „Dziennika”, „Przekroju”, „Tygodnika Powszechnego”.

W 1988 roku zadebiutował tomem opowiadań „Wyznania twórcy pokątnej literatury erotycznej”, nagrodzonym Nagrodą Fundacji im. Kościelskich (1989).

Ośmiokrotnie nominowany do literackiej Nagrody Nike.

Cztery jego książki znalazły się w finalne Nike: „Tezy o głupocie, piciu, umieraniu” (1998), „Bezpowrotnie utracona leworęczność” (1999), „Pod Mocnym Aniołem” (2001) i „Moje pierwsze samobójstwo” (2007). Powieść „Pod Mocnym Aniołem” została laureatką tej nagrody. Nominację dostał również „Dziennik” – do Nagrody Literackiej Nike za 2013 rok.

Laureat Paszportu Polityki za książkę „Bezpowrotnie utracona leworęczność” (1998).

Laureat Nagrody „Odry” za rok 2013 za powieść „Wiele demonów” i „Drugi dziennik”. „Wiele demonów” została wyróżniona również Nagrodą Literacką Gdynia za rok 2014.

„Tysiąc spokojnych miast” i „Moje pierwsze samobójstwo” znalazły się na liście stu najlepszych książek w USA wytypowanych przez magazyn „Kirkus Reviews” (w 2010 i 2012).

Autor scenariuszy filmów z serii „Święta polskie”: „Żółty szalik” (2000, reżyseria Janusz Morgenstern) i „Miłość w przejściu podziemnym” (2006, reżyseria Janusza Majewski).

Dwie jego powieści trafiły na ekran: „Spis cudzołożnic. Proza podróżna” ( 1994, reżyseria, w roli głównej - Jerzy Stuhr) oraz „Pod Mocnym Aniołem” (2014, reżyseria Wojciech Smarzowski, w roli głównej Robert Więckiewicz).