„Boznańska. Non finito” to kolejna wspaniała biografia w dorobku Angeliki Kuźniak. Pięknie wydana, bogato ilustrowana książka na pewno zachwyci nie tylko miłośników dorobku malarki, ale wszystkich, którzy cenią niebanalnie opowiedziane historie. Obrazy Olgi Boznańskiej pierwszy raz zachwyciły mnie wiele lat temu. Sporo czytałam o ich autorce, ale dopiero książka Angeliki Kuźniak uzupełniła tę wiedzę w sposób w pełni satysfakcjonujący. Kim była Olga Boznańska? Malarka niepokorna, jedna z najwybitniejszych portrecistek i przedstawicielek europejskiego modernizmu. Artystka odważna, wyprzedzająca swoją epokę, a jednocześnie nierozumiana i niedoceniana przez swoich współczesnych, zwłaszcza rodaków... Autorka biografii ukazuje swoją bohaterkę przez pryzmat relacji i wspomnień jej bliskich, a także krytyków sztuki i ludzi bezpośrednio związanych z malarką. Życie Boznańskiej opisane jest tu jako ciąg zmagań z codziennością, stereotypami, seksistowskimi uprzedzeniami i przeszłością, która była bardziej bolesna niż mogłoby się wydawać. Dlaczego kobieta tak inteligentna, utalentowana i wybitna nie potrafiła związać się na stałe z żadnym mężczyzną? Czy była zbyt wymagająca, czy przedkładała pracę i karierę nad szczęście osobiste, czy może została kiedyś bardzo skrzywdzona? Te i inne pytania Angelika Kuźniak stawia wprost. I nie boi się ich, nawet jeśli są niewygodne, a nawet szokujące. Trudne jest znalezienie jednoznacznej odpowiedzi, zwłaszcza że podejmowane problemy nawet dziś uchodzą za tabu, a cóż dopiero sto lat temu... Pochłonęłam tę książkę jednym tchem i z silnymi emocjami. Bardzo spodobało mi się też ukazanie przez autorkę tła historycznego i liczne konteksty kulturowe. Uwielbiam takie klimaty i tak wszechstronne podejście do tematu. Jeśli dodać do tego styl, który łączy reporterskie zacięcie z literackim sznytem, to mamy creme de la creme! Polecam z czystym sumieniem! BEATA IGIELSKA