© Bartłomiej Kwasek

Jarosław Klejnocki

(ur. 1963) pisarz, poeta, eseista i krytyk literacki. Dyrektor Muzeum Literatury im. Adama Mickiewicza oraz adiunkt w Instytucie Polonistyki Stosowanej UW (zajmuje się głównie metodyką nauczania i polską poezją XX wieku).

Debiutował zbiorem wierszy Oswajanie (1993). W kolejnych latach ukazały się jego książki poetyckie: Miasto otwarte (1995), Okruchy (1997), W drodze do Delft (1998), Krótka historia przeistoczeń (1999) ), Mr Hyde (1999), Reporterzy, fotograficy, zawiedzeni kochankowie (2002),Skarby dni ostatecznych. Psalmy, epigramaty, lamenty, litanie (2005), Victoria. Wiersze ostatnie(2009).

W międzyczasie wydał dwa zbiory esejów: Zagłada ogrodu (1996) oraz Piołun i inne eseje chodnikowe (1999), a także prace krytycznoliterackie: wraz z Jerzym Sosnowskim Chwilowe zawieszenie broni. O twórczości tzw. pokolenia bruLionu (1986-1996) (1996), studium Bez utopii? Rzecz o poezji Adama Zagajewskiego (2002) oraz zbiór tekstów, częściowo wcześniej publikowanych w prasie (m.in. w “Krytyce Politycznej”, “Tygodniku Powszechnym”, “Gazecie Wyborczej”, “Lampie”), pt. Literatura w czasach zarazy (2006).

Opracował antologie: "Po Wojaczku". Brulion i niezależni (1992) oraz Macie swoich poetów. Liryka polska urodzona po 1960 r. (1996) (wraz z Pawłem Duninem-Wąsowiczem i Krzysztofem Vargą), a także edycję listów (wraz z Anną Micińską i Andrzejem S. Kowalczykiem) Bolesława Micińskiego i Jerzego Stempowskiego (1995), a takze antologię tekstów poetyckich Agnieszki Osieckiej Nowa miłość. Wiersze prawie wszystkie (2009). Pracując dwadzieścia lat jako nauczyciel w warszawskich liceach, współtworzył serię podręczników języka polskiego (Słowa i teksty) dla szkół ponadgimnazjalnych (2002 - 2004).

Jako prozaik dał się poznać w 2002 r. (próbą autobiografii antyintelektualnej) Jak nie zostałem menelem. W trzy lata później opublikował (powieść antykryminalną) Przylądek pozerów. W 2008 r. nakładem Wydawnictwa Literackiego ukazał się kryminał Południk 21. W roku 2009 do księgarń trafił tom Victoria. Wiersze ostatnie. Najnowszą książką autora jest Człowiek ostatniej szansy (WL 2010).

Współpracuje z prasą polską (m.in. “Tygodnik Powszechny”, “Polityka”, “Rzeczpospolita”, “Kresy”, “Miesięcznik Literacki”, “Odra”) i zagraniczną (“Chicago Review”, “Die Horen”).

Jego wiersze, eseje i artykuły tłumaczono na angielski, niemiecki, szwedzki, słoweński, bułgarski, węgierski, rosyjski.
 

Produktów na stronie: 20 40 80