„Święte słowo” to druga książka islandzkiej pisarki, jaką miałam okazję przeczytać. Była to uczta duchowa i niepokojąca, ale niesamowicie wciągająca lektura, którą pochłonęłam jednym tchem. Sigríður Hagalín Björnsdóttir podbiła moje czytelnicze serce niemal rok temu powieścią „Wyspa”, więc po jej kolejny tytuł sięgnęłam z wielkimi nadziejami i niecierpliwością. I nie zawiodłam się ! Akcja rozgrywa się współcześnie w Islandii i Stanach Zjednoczonych. W Reykjaviku na świat przychodzi rodzeństwo urodzone z dwóch różnych matek i tego samego ojca. Ponieważ niespełniony artysta przez małe „a” do roli rodzica nie dorósł, kobiety – zamiast stać się rywalkami – łączą siły i postanawiają stworzyć swoim dzieciom niecodzienną rodzinę. Tatuś idzie w odstawkę, a Edda i Einar – urodzeni w zaledwie kilkumiesięcznym odstępie – szybko stają się nierozłączni. Rodzeństwo, mimo iż wychowuje się razem, bardzo się różni. Nieco starsza dziewczynka jest nad wiek rozwinięta, sama uczy się czytać, gdy ma zaledwie trzy lata i od tej pory książki stają się jej całym światem. Chłopiec od początku ma problemy z opanowaniem alfabetu, szybko zostaje zdiagnozowany jako dyslektyk, więc poznawanie książek okazuje się znienawidzoną czynnością. Einar chętnie słucha jednak opowieści czytanych i wymyślanych przez siostrę... Z czasem drogi rodzeństwa rozchodzą się, jednak po latach Einar musi wrócić do rodzinnego domu, gdy Edda tuż po urodzeniu dziecka znika bez śladu. Trop prowadzi do Stanów Zjednoczonych, kraju, w którym introwertyczny mężczyzna nigdy nie był. Jak uda mu się nawiązać kontakty z nieznajomymi ludźmi i w dodatku trafić na jakikolwiek trop prowadzący do siostry? Czy będzie potrafił zmierzyć się z rodzinnymi tajemnicami sprzed lat? I czy wreszcie pokona demony przeszłości, które zaważyły na jego życiu? Te i inne pytania mnożą się podczas lektury, prowadząc czytelnika do różnych miejsc i przestrzeni czasowych. Akcja nie płynie w powieści linearnie, raczej przypomina rozsypane puzzle, które stopniowo układają się w całość. Zanim jednak poznamy ostateczne zakończenie, autorka wiele razy wystawi naszą cierpliwość na próbę i skieruje uwagę na inne tropy niż początkowo mogłoby się wydawać... W pewnym momencie w książce pojawia się wizja świata bez ...pisma. Czy wyobrażacie sobie taką rzeczywistość? Bo ja tego nie umiem. To jeden z powodów, dla których sięgnęłam po powieść „Święte słowo”. Fabuła niesamowicie mnie zaintrygowała, a problematyka i pełna zwrotów akcja sprawiły, że nie mogłam oderwać się od lektury. Autorka w pomysłowy sposób zestawia pochodzące z antyku teorie Sokratesa i fragmenty Biblii z dzisiejszym spojrzeniem na siłę słowa pisanego, które może dawać radość, szczęście, spokój, może porządkować świat, ale może również go niszczyć i wykorzystywać. To broń obosieczna i bardzo niebezpieczna, gdy trafi w ręce szaleńców potrafiących manipulować masami, o czym nieraz przekonała nas wielka historia. Takie stwierdzenia nie są niczym odkrywczym, nie trzeba być filozofem czy językoznawcą, by dojść do takich wniosków. Wystarczy umieć czytać i myśleć. Jednak Sigríður Hagalín Björnsdóttir ukazuje siłę słowa pisanego w sposób niezwykle oryginalny, w różnych kontekstach, począwszy od osobistego życia głównych bohaterów, a na globalnej polityce skończywszy. Polecam z czystym sumieniem – dla mnie lektura „Świętego słowa” była ucztą duchową. To książka, do której chce się wracać, a to chyba najlepsza rekomendacja. BEATA IGIELSKA

Sigríður Hagalín Björnsdóttir to autorka, znakomicie przyjętej powieści „Wyspa”. Tym bardziej byłem zainteresowany, kiedy okazało się, że Wydawnictwo Literackie wyda kolejna jej powieść. Tym razem jest to „Święte słowo”. O książce możemy przeczytać, że: Edda i Einar wychowują się w nietypowej rodzinie – mają wspólnego ojca, ale różne matki, silne kobiety, które postanowiły wspólnie, w jednym domu, wychować swoje dzieci. Edda cierpi na hiperleksję i komunikuje się ze światem wyłącznie za pomocą przeczytanych książek, z których może cytować całe strony. Einar z kolei ma głęboką dysleksję i ogromne problemy z czytaniem. Mimo to rodzeństwo łączy wyjątkowa więź. Dorosła Edda pokonała, przynajmniej pozornie, swoje zaburzenie i zyskuje popularność w internecie. Wychodzi za mąż, rodzi syna. Po trzech dniach od porodu znika bez śladu…Zamknięty w sobie Einar wyrusza na poszukiwania siostry. Aby rozwiązać zagadkę, musi przemierzyć drogę do obcego świata i stanąć twarzą w twarz z niezwykłą przeszłością rodziny. Jak introwertyk z Islandii poradzi sobie w Nowym Jorku? Czego dowie się o swojej siostrze i tajemniczej firmie ALEX Analytica, z którą związana jest od lat? Jakkolwiek to zabrzmi, „Święte słowo” to jedna z dziwniejszych powieści jaką ostatnio przeczytałem. Nie do końca thriller, ani powieść obyczajowa. Napisana specyficznym językiem, z bohaterem, która momentami doprowadzał mnie do szewskiej pasji. Mimo tego historia, która pragnie nam przekazać autorka wciąga niesamowicie. Sądzę, że nie jest to lektura dla miłośników dreszczowców. Bowiem jest to lektura ambitna, a myślę że przeciętnego czytelnika thrillerów odrzuca to bardziej, niż cokolwiek innego. Świetna historia, przedstawiona niebanalnie. Polecam zatem waszej uwadze.