Nie jestem piewcą książek traktujących o zmianach klimatycznych. Powód jest prosty: mało który autor potrafi w zajmujący sposób na ten temat pisać, zaciekawi, poruszyć po krańce palców. Jednakże Maja Lunde to dla mnie wyznacznik jakości. Nie bez powodu sięgam po wszystko, co napisze. Już sam fakt powstawania kwartetu przez tak długi czas świadczy o rzetelności. Ostatnia część według mnie bezpośrednio skorelowano z poprzednimi, co warto mieć na uwadze. Norweżka znów zwraca uwagę na katastrofy; w tym głodu, które mogą dotyczyć przyrody i ludzi w przyszłości, jeśli nie będziemy próbowali korzystać z dobrodziejstw m.in. nauki i funkcjonowali w końcu symbiozie z otaczającą rzeczywistością.Peroruje o istocie odpowiedzialności za decyzje jednostki mające bezpośredni wpływ na losy ludzkości. Odnosi do istoty bezpieczeństwa, roli miłości, relacji międzyludzkich, svalbardzkich krajobrazów, ich surowości. Rozbiera zgnilizny rodzaju ludzkiego na czynniki pierwsze. Przypomina o stalinizmie. Wyjątkowo oddaje wiwisekcję jednej podstawowej komórki społecznej, wspólnotowość i zależności między elementami domowego ogniska. Działania szczególnie Tommy'ego, u co wrażliwszych czytelników wywołają kaskady emocji, rzęsiste łzy. Fabuła nielinearna skrzy się od refleksji o przyszłości planety. Spostrzeżenia Lunde nie są tendencyjne, co chwyta za serducho. Język niemalże poetycki sprawia, że nie sposób się oderwać- polecam czytać pośród przyrody- to wzmacnia wrażenia. Jestem urzeczona jakością i celnością zadawanych pytań ukrytych pomiędzy wierszami. Bardzo żałuję, że to ostatnia część. Pozostaje czekać na kolejne dzieło tej wybitnej, współczesnej pisarki. Tłum. Mateusz Topa

Rok 2110, Syczuan. Tao odbiera sygnał mayday: na wyspie za kołem podbiegunowym czeka na pomoc trójka dzieci i dwoje nastolatków ocalałych po wielkiej epidemii. Mają dostęp do globalnego banku nasion. To szansa na odbudowę dawnej bioróżnorodności. Opiekunem banku jest Tommy, nastolatek z koła podbiegunowego, który opiekuje się nie tylko swoimi braćmi, siedemnastoletnią Rakel i jej siostrą Runy, lecz także bankiem nasion. Tao rusza po nasiona. „Sen o drzewie” to opowieść nie tylko o zagrożeniu, jakie niesie niepohamowana eksploatacja naszej planety, lecz także o zagrożeniu, które wydobywa z ludzi to, co najgorsze, co dotychczas było uśpione, ale też budzi w niektórych bohaterstwo, chęć niesienia pomocy. To również opowieść o trudnych wyborach, dylematach moralnych i piętnie, jakie odciskają na zawsze tragiczne wydarzenia. To kawał świetnej lektury. Nie chodzi tylko o podjęcie ważnego tematu, ale także o przekazanie czytelnikowi zmian zachodzących w człowieku wystawionym na najcięższą próbę. Przeciw sobie stają nie tylko mieszkańcy społeczności, ale również członkowie rodziny. Przyznaję, nie mogłam oderwać się od historii Tommy’ego, uważam, że to jedna z powieści, którą powinien przeczytać każdy. Bez wątpienia trafi do mojej topki roku. Maja Lunde kolejny raz stworzyła nieoczywistą historię, która otwiera oczy i uwrażliwia na zachodzące zmiany w świecie. Gorąco polecam!