Autor fenomenalnej Solfatary powraca w daleką przeszłość!

Awanturnicze losy dwojga cudzoziemców w fascynującym, wielokulturowym Krakowie końca XV wieku

Gredechin Specht z Heidelbergu, by spełnić ambitne marzenia i móc zdobywać wiedzę, decyduje się na ryzykowny krok. Mając 14 lat, wyrusza na podbój świata w chłopięcym przebraniu, jako Georg Starkfaust. Po dwóch latach wędrówek po Europie, swoje miejsce odnajduje w Krakowie, na stancji u Filipa Kallimacha, włoskiego poety i polityka, zasłużonego doradcy Kazimierza Jagiellończyka, a po jego śmierci – Jana Olbrachta.

Już jako student(ka) medycyny na Akademii Krakowskiej, Gredechin regularnie pisuje do swojej przyjaciółki z dzieciństwa, Enneleyn. Zawierza jej swoje największe tajemnice, opowiada o problemach codzienności w męskich szatach i o dramatycznych wydarzeniach, których jest świadkiem, a nierzadko i uczestniczką. Opisuje życie studentów Akademii oraz społeczności żydowskiej. W swoich listach nie przemilcza również kontrowersyjnych i intrygujących faktów z życia swojego mistrza Kallimacha – począwszy od jego szalonej młodości w Rzymie, zakończonej udziałem w spisku na życie papieża Pawła II, i ucieczki przed pościgiem przez pół Europy, aż po bezpieczną przystań w Krakowie i perypetie miłosne w Toruniu.

Segretario to porywająca, pełna współczesnych odniesień historia o przekraczaniu granic i binarnych podziałów.

„Przede wszystkim jest to historia miłosna pełna zaskakujących zwrotów akcji. Soczysta i smakowita jak opisana tu zupa fiołkowa czy kluski rakowe w migdałowej zalewie” – Justyna Sobolewska, „Polityka”

„Segretario jest przebraną w historyczny kostium powieścią społeczną. Na dodatek tak dobrze napisaną, że trudno oderwać się od lektury” – Leszek Bugajski, „Wprost”

„W Polsce mamy jednego mistrza awanturniczej powieści historycznej. Nazywa się Maciej Hen i w moim odczuciu na tym polu jest zupełnie pozbawiony konkurencji” – Dariusz Nowacki, „Książki. Magazyn do Czytania”

„Hen bawi się groteskową komedią pomyłek (…), by dać czytelnikowi piękną historię o przyjaźni oraz przełamywaniu granic języka, klasy i płci. Ma się z Segretaria wiele melancholijnej przyjemności: odpowiadają za to gawędziarska płynność narracji i pietyzm technicznego wykonania tej prozy. No i przekonanie, że udało się wystrychnąć na dudka oficjalną wersję historii” – Piotr Kofta, „Tygodnik Powszechny”

„W Segretario mamy wszystko: spiski, miłostki i obyczajowe qui pro quo. A w tle Rzeczpospolitą Jagiellonów i całkiem współczesne obyczajowe nowinki z repertuaru Judith Butler. Ale Hen nie ukrywa, że tą powieścią chce trochę namieszać…” – Mariusz Grabowski, „Gazeta Wrocławska”

„Materiał na film z jakąś polską Tildą Swinton” – Tomasz Fiałkowski, „Tygodnik Powszechny”

„Witajcie w Krakowie, wielokulturowej stolicy Jagiellonów, i w środku intrygi, która zaczyna przybierać dramatyczne skutki” – Katarzyna Kachel, „Dziennik Polski

„Czekaliśmy na bardzo dobrą powieść o epidemii, aż wreszcie ją dostaliśmy. I co z tego, że Segretario Macieja Hena opowiada o Krakowie z 1496 roku. (...) Segretario raz jest opowieścią łotrzykowską, po chwili zamienia się w romans, za moment staje się powieścią inicjacyjną, a niekiedy genderową przebieranką" - Marcin Kube, "Rzeczpospolita"