Krzysztof Penderecki jest jednym z najbardziej rozpoznawanym na świecie Polaków, a jego twórczość kompozytorska ma tyluż zwolenników, co i przeciwników. Jego prywatny, rodzinny portret przynosi książka opublikowana przez Wydawnictwo Literackie. "Pendereccy. Saga rodzinna" to zapis rozmowy z Krzysztofem Pendereckim, którą na przełomie 2012 i 2013 roku przeprowadzili z kompozytorem i dyrygentem światowej sławy Katarzyna Janowska i Piotr Mucharski, odwiedzając go w miejscach mu najbliższych, czyli w Krakowie i Lusławicach. Nazwiska dziennikarzy, którzy swego czasu, również w duecie, prowadzili niezwykle interesujące wywiady z ludźmi polskiej nauki, kultury i sztuki w cyklach telewizyjnych "Rozmowy na koniec wieku" i "Rozmowy na nowy wiek" były, jak się wydaje, dla Wydawnictwa Literackiego gwarantem, iż efekt finalny będzie godny publikacji i przeczytania. I tak jest w istocie. Do zajmującej treści należy też dodać wysoki poziom edytorski książki, która zawiera bardzo dużo zdjęć z archiwum prywatnego Krzysztofa Pendereckiego, a także ich szczegółowy spis, jak również indeks nazwisk osób, które pojawiają się w historiach opowiadanych przez muzyka opracowany przez Macieja Zarycha. Wracając jeszcze na chwilę do zdjęć: szczególne słowa uznania należą się temu, kto wpadł na pomysł opublikowania na wyklejkach fotografii rękopisów partytur i terminarza Krzysztofa Pendereckiego. To wyjątkowa okazja, by zobaczyć zapis muzyki współczesnej, tudzież, by poznać napięty grafik zajęć maestra. Natomiast pomysłem nie najlepszym, bo niezwykle utrudniającym lekturę tej interesującej książki, jest drukowanie pytań zadawanych przez dziennikarzy żółtą, ledwie widoczną czcionką. Mimo iż Krzysztof Penderecki nie jest, mówiąc nieco trywialnie, elementem pop kultury ( a może właśnie dlatego, że postrzegany jest jako osoba nieprzystępna, wyniosła), jego opowieści czyta się z ogromnym zainteresowaniem. Dla samego artysty jest to chyba pierwsza okazja do opowiedzenia ze szczegółami historię swojej rodziny, którą, jak sam przyznaje, zainteresował się stosunkowo późno, gdy niektórzy jej członkowie już nie żyli. A była to rodzina niezwykle zróżnicowana pod względem narodowościowym (babcia była Ormianką, a dziadek Niemcem), jak i zawodowym (jedynym artystą z wykształcenia, poza panem Krzysztofem, był Roman Berger, brat dziadka, który ukończył malarstwo na ASP, jednakowoż kariery na niwie sztuki nie zrobił). Penderecki wyznaje, że muzykiem został dzięki uporowi swojego ojca, wziętego adwokata, muzycznego pasjonata i samouka w dziedzinie gry na skrzypcach. Wielowątkowa rozmowa z Krzysztofem Pendereckim pozwala poznać tego wybitnego artystę, kończącego w 2013 roku 80 lat, nie tylko jako muzyka, uznanego kompozytora, ale także jako człowieka. Janowska i Mucharski wydobywają od swojego rozmówcy informacje bardzo osobiste, dotyczące jego pierwszego małżeństwa, ojcostwa, miłości do obecnej żony i do... wnuczki Marysi, w której Penderecki widzi przyszłą gospodynię dworu w Lusławicach, spuścizny kompozytorskiej i opiekunkę imponującej kolekcji drzew, które stanowią największą fascynację i dumę twórcy "Pasji wg św. Łukasza" czy "Requiem". Penderecki mówi też o istocie pracy twórczej, karierze artystycznej, pracy dydaktycznej, przyjaźni z największymi postaciami współczesnego świata (nie tylko artystycznego), sytuacji artystów w PRL - u, stosunku Kościoła do swojej twórczości, a także do jego związku z Elżbietą Penderecką (równie interesujący jest stosunek kompozytora do religii). Krzysztofa Pendereckiego poznajemy jako ogromnego samotnika, domatora, a nawet mruka, który najbardziej obawia się chwili, gdy poczuje, że wszystkie drzewa już posadził, wszystkie utwory napisał. Portret wielkiego współczesnego kompozytora polskiego uzupełnia rozmowa z żoną muzyka, Elżbietą Penderecką, która przedstawia go jako mężczyznę nieśmiałego, oszczędnego w okazywaniu uczuć, pozbawionego zawiści, a jednocześnie "dyktatora, jeśli chodzi o życie rodzinne i dom", świadomego swoich osiągnięć i pragnień, które jeszcze chce zrealizować. Elżbieta Penderecka zdradza blaski i cienie bycia żoną tak wybitnego artysty, jakim jest jej mąż i mówi o realizowaniu własnych pomysłów. Jest też Penderecka swoistą weryfikatorką podawanych przez jej męża faktów tudzież ich oceny. Dla melomanów i miłośników literatury biograficznej książka "Pendereccy. Saga rodzinna" powinna stać się lekturą obowiązkową.