Franceska Michalska

urodziła się w 1923 r. w Kamieńcu Podolskim. Lata jej dzieciństwa upłynęły w czasie, gdy formowała się nowa władza sowiecka, gdy wprowadzano nowy ład społeczny, nie będący niczym innym, jak tylko bezwzględnym, okrutnym terrorem. Cudem przeżyła wielki głód na Ukrainie, jeden z przejawów owego terroru. W 1936 r., gdy miała dwanaście lat, jej rodzina wraz z wielotysięcznymi rzeszami Polaków z obszarów Polski przedrozbiorowej została zesłana do Kazachstanu; tam także, w surowym klimacie, głodzie i chorobach przeżycie graniczyło z cudem. W 1941 r. rozpoczęła studia medyczne w Ałma Acie. Przenosząc się coraz bardziej na zachód, do kolejnych uczelni medycznych, najpierw w Charkowie, potem w Czerniowcach, w końcu, nie bez trudu uzyskawszy status repatrianta, znalazła się w Polsce. Ukończyła medycynę na Uniwersytecie Wrocławskim. Od 1955 r. mieszkała w Siemiatyczach na Podlasiu (gdzie wraz z mężem zamierzała pozostać tylko kilka lat). Całe życie zawodowe poświęciła pracy w tamtejszym szpitalu, gdzie była ordynatorem oddziału dziecięcego. Zmarła w 2016 roku.