Przejdź do koszyka
Foreign rights
Logowanie
Foreign rightsNargoda im. Wereszyckiego i Felczaka 2011
03.12.2011
W ramach tegorocznej edycji konkursu kapituła obradująca pod przewodnictwem prof. Michała Pułaskiego wytypowała następujące publikacje ubiegające się o Nagrodę Główną i Honorową:
1. Mirosław Dymarski, Konflikty na Bałkanach w okresie kształtowania się państw narodowych w XIX i na początku XX wieku, Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego 2010
2. Joanna Januszewska–Jurkiewicz, Stosunki narodowościowe na Wileńszczyźnie w latach 1920–1939, Katowice 2010
3. Adam Kożuchowski, Pośmiertne dzieje Austro–Węgier, Wydawnictwo: NERITON 2010
4. Hanna Marczewska-Zagdańska, Stany Zjednoczone a Europa Środkowo-Wschodnia w latach 1933-1941, DiG 2008
5. Dorota Michaluk, Białoruska Republika Ludowa 1918-1920. U podstaw białoruskiej państwowości, Wydawnictwo: Uniwersytet Mikołaja Kopernika, 2010
6. Anna Piotrowska, Topos muzyki cygańskiej w kulturze europejskiej od końca XVIII do początku XX wieku, Wydawnictwo: Musica Jagiellonica 2011
7. Isabel Röskau-Rydel, Niemiecko-austriackie rodziny urzędnicze w Galicji 1772–1918. Kariery zawodowe – środowisko – akulturacja i asymilacja, Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie 2011
8. Piotr Żurek, Czarnogórcy i Serbowie w rosyjskiej polityce księcia Adama Jerzego Czartoryskiego (1802-1806), Wydawnictwo: Homini 2009
Nagroda im. Henryka Wereszyckiego i Wacława Felczaka ustanowiona została w 2001 roku przez Polskie Towarzystwo Historyczne – Oddział w Krakowie i Wydział Historyczny Uniwersytetu Jagiellońskiego. Przyznawana jest polskim i zagranicznym autorom zajmującym się dziejami Europy Środkowo-Wschodniej XIX i XX wieku. Fundatorem nagrody jest Wydawnictwo Literackie.
Patroni to wybitni znawcy i badacze tego regionu.
Prof. Henryk Wereszycki (1898-1990) był znawcą dziejów Polski porozbiorowej, historii dyplomacji europejskiej w XIX wieku i monarchii habsburskiej, oraz autorem wielu dzieł fundamentalnych dla polskiej historiografii. Od 1947 wykładowca Uniwersytetu Wrocławskiego, od 1956 Uniwersytetu Jagiellońskiego, w Zakładzie Historii Zachodniej XIX wieku. W 1957 r. opublikował słynny artykuł "Pesymizm błędnych tez", będący polemiką z partyjną historiografią i jej antyniepodległościowym nastawieniem. W latach 1969-1982 publikował na łamach Tygodnika Powszechnego, początkowo pod pseudonimem Adam Stor, później pod własnym nazwiskiem. Mimo niepodważalnych zasług i starań władz Uniwersytetu Jagiellońskiego nie nigdy nie otrzymał tytułu profesora zwyczajnego.
Prof. Wacław Felczak (1916-1993) zajmował się zaś badaniami historii Węgier, Europy Środkowej i Słowiańszczyzny południowej w XIX i XX wieku. W latach 1940-1948 był kurierem Rządu RP na uchodźstwie między Londynem a krajem.
Został aresztowany w Czechosłowacji w roku 1947, gdy na prośbę Stanisława Mikołajczyka organizował ucieczkę przywódców PSL z Polski, i skazany na dożywocie. Zwolniony z więzienia po ośmiu latach - w październiku 1956. Od 1958 r. był pracownikiem Instytutu Historii Uniwersytetu Jagiellońskiego. Doktoryzował się w 1962 r. pod kierunkiem profesora Henryka Wereszyckiego, a habilitację otrzymał w 1968 roku. Począwszy od połowy lat siedemdziesiątych regularnie wyjeżdżał na Węgry odgrywając istotną rolę w procesie formowania tamtejszej opozycji politycznej.
Jego dorobek naukowy jest ceniony zarówno w kraju, jak i za granicą.
Tradycyjnie uroczystość wręczenia Nagrody odbywa się 13 grudnia, w rocznicę urodzin Henryka Wereszyckiego, z udziałem rektora Uniwersytetu Jagiellońskiego, sekretarza generalnego Polskiej Akademii Umiejętności, konsulów krajów Europy Środkowej oraz przedstawicieli prasy, radia i telewizji.
(zdjęcia Patronów: pth.krakow.pl)
1. Mirosław Dymarski, Konflikty na Bałkanach w okresie kształtowania się państw narodowych w XIX i na początku XX wieku, Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego 2010
2. Joanna Januszewska–Jurkiewicz, Stosunki narodowościowe na Wileńszczyźnie w latach 1920–1939, Katowice 2010
3. Adam Kożuchowski, Pośmiertne dzieje Austro–Węgier, Wydawnictwo: NERITON 2010
4. Hanna Marczewska-Zagdańska, Stany Zjednoczone a Europa Środkowo-Wschodnia w latach 1933-1941, DiG 2008
5. Dorota Michaluk, Białoruska Republika Ludowa 1918-1920. U podstaw białoruskiej państwowości, Wydawnictwo: Uniwersytet Mikołaja Kopernika, 2010
6. Anna Piotrowska, Topos muzyki cygańskiej w kulturze europejskiej od końca XVIII do początku XX wieku, Wydawnictwo: Musica Jagiellonica 2011
7. Isabel Röskau-Rydel, Niemiecko-austriackie rodziny urzędnicze w Galicji 1772–1918. Kariery zawodowe – środowisko – akulturacja i asymilacja, Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie 2011
8. Piotr Żurek, Czarnogórcy i Serbowie w rosyjskiej polityce księcia Adama Jerzego Czartoryskiego (1802-1806), Wydawnictwo: Homini 2009
Nagroda im. Henryka Wereszyckiego i Wacława Felczaka ustanowiona została w 2001 roku przez Polskie Towarzystwo Historyczne – Oddział w Krakowie i Wydział Historyczny Uniwersytetu Jagiellońskiego. Przyznawana jest polskim i zagranicznym autorom zajmującym się dziejami Europy Środkowo-Wschodniej XIX i XX wieku. Fundatorem nagrody jest Wydawnictwo Literackie.
Patroni to wybitni znawcy i badacze tego regionu.
Prof. Henryk Wereszycki (1898-1990) był znawcą dziejów Polski porozbiorowej, historii dyplomacji europejskiej w XIX wieku i monarchii habsburskiej, oraz autorem wielu dzieł fundamentalnych dla polskiej historiografii. Od 1947 wykładowca Uniwersytetu Wrocławskiego, od 1956 Uniwersytetu Jagiellońskiego, w Zakładzie Historii Zachodniej XIX wieku. W 1957 r. opublikował słynny artykuł "Pesymizm błędnych tez", będący polemiką z partyjną historiografią i jej antyniepodległościowym nastawieniem. W latach 1969-1982 publikował na łamach Tygodnika Powszechnego, początkowo pod pseudonimem Adam Stor, później pod własnym nazwiskiem. Mimo niepodważalnych zasług i starań władz Uniwersytetu Jagiellońskiego nie nigdy nie otrzymał tytułu profesora zwyczajnego.
Prof. Wacław Felczak (1916-1993) zajmował się zaś badaniami historii Węgier, Europy Środkowej i Słowiańszczyzny południowej w XIX i XX wieku. W latach 1940-1948 był kurierem Rządu RP na uchodźstwie między Londynem a krajem.
Został aresztowany w Czechosłowacji w roku 1947, gdy na prośbę Stanisława Mikołajczyka organizował ucieczkę przywódców PSL z Polski, i skazany na dożywocie. Zwolniony z więzienia po ośmiu latach - w październiku 1956. Od 1958 r. był pracownikiem Instytutu Historii Uniwersytetu Jagiellońskiego. Doktoryzował się w 1962 r. pod kierunkiem profesora Henryka Wereszyckiego, a habilitację otrzymał w 1968 roku. Począwszy od połowy lat siedemdziesiątych regularnie wyjeżdżał na Węgry odgrywając istotną rolę w procesie formowania tamtejszej opozycji politycznej.
Jego dorobek naukowy jest ceniony zarówno w kraju, jak i za granicą.
Tradycyjnie uroczystość wręczenia Nagrody odbywa się 13 grudnia, w rocznicę urodzin Henryka Wereszyckiego, z udziałem rektora Uniwersytetu Jagiellońskiego, sekretarza generalnego Polskiej Akademii Umiejętności, konsulów krajów Europy Środkowej oraz przedstawicieli prasy, radia i telewizji.
(zdjęcia Patronów: pth.krakow.pl)