„Wszystkiego najlepszego!” to kolejna książka Ewy Woydyłło, którą przeczytałam z wielką przyjemnością, z zaciekawieniem i refleksjami. Bardzo cenię styl i wiedzę znanej terapeutki i psycholożki, która pisze mądrze, przystępnie i z klasą. Jej publikacje nie są wydumanymi poradnikami, lecz przemyślanym przekazem, który wymaga od czytelnika zaangażowania, ale odwdzięcza się wymiernymi efektami. Tym razem pani Woydyłło wzięła na tapetę szczęście, które jest na pewno marzeniem większości ludzi. Któż nie chce być szczęśliwy? Problem w tym, że nie zawsze doświadczamy tego stanu i często nie wiemy, jak go sobie zapewnić. Chodzi o szczęście własne, które nieraz nawet przez psychologów nazywane jest „pozytywnym egoizmem”. Dzieje się tak nie bez przyczyny – wszak jeśli dobrze czuje się i funkcjonuje matka, podobnie będą czuć się jej dzieci… „Szczęście masz w sobie!” – twierdzi Ewa Woydyłło. I udowadnia, że tak jest. Sztuka polega nie tyle na odkryciu, ile na zrozumieniu, czym jest dla nas szczęście i co zrobić, by je w sobie pielęgnować. Nie jest to łatwa sztuka. Gdyby tak było, świat pełen by był ludzi szczęśliwych. Czy autorka daje receptę na szczęście? I tak, i nie. Nie, bo nie wypisuje jej jak lekarz i nie ma apteki, w której można od ręki kupić lekarstwo. Tak, bo uczy i uświadamia, jak o szczęście dbać. Przypomina ono bowiem roślinę, która niepodlewana usycha… Co ciekawe, pani Ewa zaczyna od zachowań, które utrudniają lub uniemożliwiają bycie szczęśliwym. To na przykład tłumienie w sobie uczuć, wstydzenie się ich, co często jest efektem wychowania. Wielu Polaków nie potrafi nazywać swoich emocji, bo nie rozmawia się o nich w rodzinach czy szkołach. Niejednokrotnie dopiero dorośli ludzie trafiający na różnego rodzaju terapie, uczą się tej sztuki. O wiele za późno, chociaż lepiej późno niż wcale… Negatywnie na nasze samopoczucie psychiczne wpływa też na pewno skłonność do narzekania, krytykowania, obrażania, obwinianie innych i siebie, zawstydzanie, urazy (niejednokrotnie chowane lub pielęgnowane). Autorka podkreśla, że dobrze jest mieć sekrety, bo przydają one życiu tajemniczości, ale mogą też boleć i ranić, zwłaszcza jeżeli ciążą i nie ma się z kim ich dzielić. Sporo Ewa Woydyłło pisze o złości, ale i o dobroci, bo skupia się również na pozytywnych zachowaniach i odczuciach, które nie zawsze doceniamy. To na przykład niesienie pomocy, korzystanie z uroków codzienności, radość z małych rzeczy, humor i zabawa. Zbawcza jest też rola zdrowego ciała – w myśl hasła „w zdrowym ciele zdrowy duch”. To tylko niektóre z zagadnień, którymi zajmuje się autorka. Warto podkreślić, że nieraz zaznacza ona, iż dbanie o własne szczęście wymaga pracy – nad sobą, ale i nad innymi, zwłaszcza osobami z najbliższego otoczenia. Czasem wystarczy z czegoś zrezygnować lub z czymś się pogodzić, by zmienić swoje nastawienie do życia. I odwrotnie – nieraz warto wykazać się uporem. Na końcu książki znajdziemy ciekawe podsumowanie, które zostało nawet nazwane „Receptą na szczęście”. Nie polecam jednak zaczynania lektury od tej części – to wisienka na torcie, którą dobrze zostawić sobie na koniec. Dlaczego warto przeczytać „Wszystkiego najlepszego!”? Bo to książka budująca, skłaniająca do refleksji, uświadamiająca wiele prawd oraz przypominająca o wartościach, jakie często pomijamy albo uznajemy za tak oczywiste, że o nich zapominamy. Całość napisana jest lekko, ale mądrze i ze znajomością tematu. POLECAM Z CZYSTYM SUMIENIEM !!!

Książka Ewy Woydyłło jest jubileuszowa - 15., ale to moje pierwsze spotkanie z jej twórczością. Psycholożka i terapeutka napisała ją bez trudnych analiz naukowych i profesjonalnych terminów, przystępnym językiem, z przykładami z życia. Książka trafiła do mnie w idealnym momencie, gdy prawie wszystko widziałam w czarnych barwach, Autorka udowodniła, że szeroko pojęte szczęście nie przychodzi samo, że trzeba zadbać o dobrostan emocjonalny i pomyślne okoliczności, by osiągnąć spokój i radość. Często skupiamy się na niewłaściwych emocjach, prowadząc do pogorszenia stanu psychicznego i co za tym idzie fizycznego. "Z wszystkich badań dotyczących satysfakcji życiowej wynika, że dobre stosunki z bliskimi są najważniejszym warunkiem osiągnięcia trwałego szczęścia i spełnienia. (...) Mają one kluczowe znaczenie także dla zdrowia, mniej więcej takie jak czyste powietrze i racjonalna dieta." Rozszerzyłabym słowa z powyższego cytatu na wszystkich ludzi. Autorka zwraca uwagę, że nie warto rozpamiętywać złej przeszłości, bo tego się już nie naprawi. Pamiętajmy, że żyjemy tu i teraz, skupmy się na porządkowaniu bieżących spraw, na tym, by dobrze przeżyć dany nam dzień, by kolejnego dnia nie żałować, że czas przeciekł między palcami, że nic dobrego się nie zrobiło. Okazujmy empatię i miłość zamiast wrogości i zemsty. "(...) przewidywanie najgorszego, rozpamiętywanie nieszczęść i opowiadanie o dolegliwościach są niekorzystnym nawykiem, pogarszającym nie tylko humor, ale również zdrowie i relacje z ludźmi." Złość zaburza funkcjonowanie organizmu, zabiera energię i powoduje złe samopoczucie. Autorka poleca, by zadbać o odzyskanie pogody ducha, wskazuje, że milczeniem nie rozwiążemy problemów, ale drogą do dobrostanu własnego i innych jest wybaczenie. W książce Ewy Woydyłło znajdziecie prostą i rewelacyjną receptę na to, jak zadbać o szczęście, które jest bezcenne. Myślę, że każdy znajdzie radę dla siebie, często nie zwracamy uwagi, że sami sobie pogarszamy samopoczucie myśląc źle o sobie czy o przyszłości. Książka ma wygodny format, ułatwiający zabranie jej ze sobą w różne miejsca. Kończąc jej czytanie, aż żałowałam że nie ma więcej stron. Czułam się jakbym kończyła spotkanie z przyjaciółką, która zbyt szybko wychodzi. Pocieszam się, że mogę przeczytać wcześniejsze publikacje autorki i mam nadzieję, że powstaną kolejne.