Zanim rozpoczęłam czytać, powieść autorstwa Pani Tracy Buchanan pt. '' Zaginiona siostra'' zauważyłam, że posiada ona na samym początku okładki zamieszczone słowa znanej mi autorki ze wcześniejszych przeczytanych przeze mnie dwóch powieści Pani Kerry Fisher. Zwróciłam uwagę również na to, że autorka ma właściwe podejście do swojego czytelnika, gdyż ceni sobie jego refleksje po przeczytaniu książki. Cenię sobie to bardzo u autorów z tego względu, że to dobrze o nich świadczy, a szacunek dla czytelnika jest ważny, bo on odrywa znaczącą rolę jako jego główny odbiorca. Mam możliwość poznania twórczości autorki, której twórczości do tej pory nie znam, a przyznam, że ona tworzy w swej powieści klimat godny zainteresowania ze względu na nadany i tajemniczo brzmiący jej tytuł. Rozpoczynając, czytanie tej powieści zastanawiałam się, jak będą prezentowały się losy u głównych bohaterów, co ich spotka, jakie będą mieli podejście do życia, czy będą pomocni, otwarci, wrażliwi oraz odważni, aby pokonać swoje słabości. Główną bohaterkę Becky poznajemy głębiej, kiedy ukończyła studia medyczne, pracuje w swoim wyuczonym zawodzie lekarza weterynarii. Realizuje się zawodowo i spełnia. W życiu prywatnym bywa nieco inaczej. Ma ona znakomite relacje z pacjentami, z ich zwierzątkami. Jest samotna, ale opiekuje się trzema pieskami w domu, z którymi ma znakomity kontakt. Zawsze może liczyć na pomoc sąsiada, gdy wymaga tylko tego sytuacja. Selma mama Becky, gdy na początku, ją poznajemy, to jest bardzo szczera w wyrażaniu swojego zdania, otwarta w relacjach towarzyskich, chętnie dokonuje charakterystyki wyglądu sytuacji, lubi przewodzić, kobieta z mocnym charakterem, określiłabym ją, że posiada, dwie twarze tylko pozostaje pytanie zadać, która z nich jest bardziej korzystniejsza? Powieść ta składa się z 40 rozdziałów, w których to z osobna są opisane losy mamy, córki oraz pozostałych występujących bohaterów. Gdy dobrze się wczytamy, pomiędzy występującymi pomiędzy dialogami teksty bohaterów to bardzo łatwo jest, wywnioskować kto z bohaterów jest tym pozytywnym, a kto z nich tym negatywnym. Czy tak od razu zmienią się losy bohaterów, kiedy dowiedzą się, że są ukryte sekrety rodzinne, które mogą coś zmienić, a może jednak nie? Ta powieść podoba mi się, bo jest w niej coś takiego magicznego, a nawet, co lubię ten dreszczyk emocji oraz odkrywanie czegoś nowego na każdej z przeczytanych stron. Bardzo dobrze została napisana powieść przez autorkę, a przede wszystkim trafnie skonstruowała do rozmów z bohaterami dialogi. Jak najbardziej spodobała mi się ta powieść oraz opisywane w niej wątki. Warto przeczytać tę powieść.

"Zaginiona siostra" Tracy Buchanan to powieść, która trzyma w napięciu od pierwszych do ostatnich stron. Wszystko za sprawą wartkiej akcji, wyrazistych kreacji, częstych zwrotów akcji i zaskakującego zakończenia, które okazuje się wisienką na torcie. Akcja powieści toczy się dwutorowo. Jest rok 1991. Na plaży w Queenbay w Anglii tajemniczy człowiek ratuje tonącego chłopca. Świadkiem tego zdarzenia jest Selma, początkująca pisarka, matka i żona, wrażliwa, ale nieszczęśliwa kobieta. Kilka dni później opuszcza swoją rodzinę, by zamieszkać w pełnej pozytywnych dziwaków jaskini. Grupie przewodzi Idris - przystojny blondyn, który uratował chłopca. Jest rok 2018. Becky, córka Selmy, spełniona pani weterynarz, dowiaduje się nagle, że jej matce zostało tylko kilka dni życia. Nie widziały się od wielu lat. Ostatnio rozmawiały 10 lat temu. Teraz Selma oczekuje od swojej porzuconej córki opieki i zrozumienia. Gdy wyjawia jej w agonii, że Becky ma przybraną siostrę, młoda kobieta bierze to za majaki. Wkrótce jednak wszystko wskazuje na to, że Selma urodziła dziewczynkę, której ojcem był Idris. Jak po tak wielu latach odnaleźć zaginioną siostrę? I czy w ogóle warto to robić? A jeśli tak, to w jaki sposób? Becky podejmuje się trudnego wyzwania, nie mając pojęcia, co spotka ją po drodze. Nie wiedzą tego też czytelnicy, którzy z pewnością w większości jej kibicują i czekają na ostateczne rozstrzygnięcie oraz odsłonięcie rodzinnych sekretów. Zanim nastąpi finał, który bardzo zaskakuje, trzeba uzbroić się w cierpliwość, co nie jest łatwe, biorąc pod uwagę ciągłe niespodzianki. Tracy Buchanan igra z czytelniczymi emocjami, wyprowadza na manowce, myli tropy, zanim pozwoli poznawać prawdę - i to lubię. "Zaginiona siostra" to nie tylko książka podnosząca adrenalinę. To także wzruszająca i dająca do myślenia opowieść o skomplikowanych relacjach rodzinnych, tajemnicach, niespełnionych i spełnionych marzeniach, które nie zawsze dają szczęście; o potrzebie bycia sobą, nawet jeśli wszyscy wokół oczekują konformizmu... To również powieść o trudnej sztuce akceptacji inności i jeszcze trudniejszej sztuce rozumienia oraz wybaczania. Całość czyta się jednym tchem - na pewno sprzyjają temu: wartka akcja, pełne emocji dialogi i ukazywanie świata z perspektywy różnych bohaterów. Pochłonęłam jednym tchem, a gdy czytałam, na myśl przychodziły mi powieści Kerry Fisher - mistrzyni suspensu. Polecam z czystym sumieniem - na lato, na wakacje, na urlop. I nie tylko... BEATA IGIELSKA

Nie ukrywam, że do dziś dzień relacje rodzinne są dla mnie trudne do odgadnięcia. Uczę się ich każdego dnia na nowo, nie tylko w domu, ale właśnie przy takich powieściach. Każda historia niesie za sobą nowe spojrzenie na to, jaki kontakt można mieć z siostrą, matką czy ojcem. I wielokrotnie rozmowy, sytuacje i odkrywanie korzeni rodzinnych bywa najbardziej emocjonującym rodzajem literatury, jaki mogę spotkać na swojej drodze. Relacje rodzinne to jedne z najtrudniejszych wbrew pozorom. Sama od niedawna mam poukładane kontakty porządnie, ale nadal potrzebują one wiele serca i pracy, by wyszły na prostą. Może dlatego tak bardzo ujęła mnie „Zaginiona Siostra”, która właśnie dotyczy rodziny. Nasza bohaterka Becky odbiera telefon do matki, która ma jej do powiedzenia coś ważnego. Okazuje się, że młoda kobieta ma siostrę. I tutaj rozpoczyna się fabuła, która otwiera przed nami drzwi do zupełnie nieznanego świata, w którym sami musimy ocenić, kto jest tym dobrym, a kto złym. Kto i jaką rolę odegrał i czy matka dziewczyny, Salma, ma prawo do upominania się o opiekę, mimo że lata wcześniej porzuciła swoją rodzinę. Akcja jest konkretna i wartka, narracja przyjemna, wszystkie zdarzenia są ze sobą połączone idealnie, a dodatkowo składania do refleksji i przemyśleń. Nuta napięcia towarzyszy nam przez wszystkie strony tego tytułu, a my chcemy wierzyć, że dobre zakończenie czeka na nas w ostatnich zdaniach. Historia mocno wzrusza, pokazuje, że nie każda matka ma dobre relacje ze swoim dzieckiem, że tajemnica potrafi wyjść z okowów dopiero na łożu śmierci. Naprawdę dobra książka! Przepadłam w niej zupełnie. Niejednokrotnie ocierałam cichaczem łzy. To żywy przykład, że wybaczenie i rozmowa nie przychodzą tak łatwo, jakby mogło się to wydawać. Autorka oczarowała mnie piórem, przekazała wspaniałą historię i uświadomiła, że wcale nie trzeba czuć się winnym, jeśli czuje się te negatywne emocje. Mogę nawet zaryzykować stwierdzenie, że jestem mocno związana z Becky, bo to raczej bohaterka, której nie da się nie polubić i z całego serca się jej dopinguje!