Śnieżna siostra to kolejna po Historii pszczół książka Maja Lunde, która miałam przyjemność czytać. Książka opowiada o 10-cioletnim Julianie, któremu niedawno umarła siostra. Pewnego razu poznaje rudowłosą pełną energii dziewczynkę Hedvig, która sprawia, że chłopiec zapomina o stracie po siostrze i znów może czuć się jak dziecko śmiać się i dobrze się bawić. To niezwykle ciepła, ale i pełna smutku i nostalgii książka. Autorka opisała emocje, jakie towarzysza żałobie, z punktu widzenia dziecka, które często jest pomijane, opowieść nie jednokrotnie wzrusza i skłania do refleksji. Polecam, bo to piękna i wartościowa książka dodatkowo wzbogacona o przepiękne rysunki, które są wizualnym majstersztykiem. Więcej o niej mówię w tym filmie zapraszam - https://www.youtube.com/watch?v=ocZtPaAU5j4

To historia, dzięki której zasmakujesz najpyszniejszego kakao, usłyszysz pod nogami skrzypiący śnieg, poczujesz mróz na policzkach i przede wszystkim docenisz obecność najbliższych, zwłaszcza podczas świątecznych przygotowań (…).  Jeżeli szukacie naprawdę oryginalnego, niesłodkiego i wyjątkowego kalendarza adwentowego ta książka jest genialną opcją!
Pełna wersja recenzji dostępna na blogu mamao.pl

Ta książka Was rozczuli i zachwyci. Jestem tego pewna! W każdym calu jest cudowna! Z powodzeniem może być czytana co roku jak „Dziadek do orzechów” czy „Opowieść wigilijna” Dickensa. DO tego to prawdziwa wydawnicza perełka!
Pełna wersja recenzji dostępna na blogu jelenka.pl

Dzięki tej książce rozbudziłam w sobie świątecznego ducha już w październiku i jestem przekonana, że każdy, kto sięgnie po tę pozycję, będzie miał tak samo. I wiecie co? Nawet Ebenezer Scrooge po przeczytaniu tej książki nie potrzebowałby zjaw, aby odnaleźć w sobie dobro. To po prostu świątecznie dzieło sztuki - piękne słowem i kreską. Polecam "Śnieżną siostrę" z całego serca i... życzę wesołych świąt wszystkim!
Pełen wpis dostępny na portalu duzeka.pl

Jestem przekonana, że każdy, bez względu na wiek i płeć, jeśli tylko weźmie tę książkę do ręki, to nigdy nie będzie chciał jej  z nich wypuścić. Ja przytulam ją do serca i odkładam na półkę. Poczeka do grudnia, wtedy sięgnę po nią jeszcze raz i tak każdego roku...
Pełna wersja recenzji dostępna na blogu mawreads.pl

Są takie książki, o których nie sposób zapomnieć. Historie, które już na zawsze pozostają w naszych sercach i pamięci. Jedną z nich jest ta opowiedziana na kartach „Śnieżnej siostry” autorstwa Maji Lunde…
Pełna wersja recenzji dostępna na blogu magicznyswiatksiazki.pl

Jeśli przeczytacie „Śnieżną siostrę” raz, nie zapomnicie o niej nigdy. Dla mnie stała się tą jedną z najważniejszych historii, które już na zawsze zostaną we mnie. I choć ją przeczytałam, to czekam na 1 grudnia, żeby przeczytać ją po raz drugi.
Pełna wersja recenzji dostępna na blogu tosimama.blogspot.com

Trudno znaleźć książkę dla dzieci, która tak mądrze opowiada o trudnych emocjach – o tym, że mamy prawo je odczuwać i nie są one „niewłaściwe”. A także o tym, że prawdziwy przyjaciel potrafi słuchać i doskonale wyczuć moment, kiedy wystarczy po prostu być obok, nic nie mówiąc. „Śnieżna siostra” tworzy wyjątkową atmosferę magii i tajemnicy i w niezwykle piękny sposób opowiada o miłości pomiędzy rodzeństwem – nie znam drugiej takiej historii!
Pełna wersja recenzji dostępna na blogu ronja.pl

„Śnieżna siostra” to taka książka, która zachwyci i dzieci, i dorosłych. Uprzyjemni oczekiwanie na święta, będzie pretekstem do rozmów, tych lekkich, ale też i tych trudniejszych. Może równie dobrze służyć tylko do oglądania (ja sama, odkąd ją mam, przeglądam ją codziennie). Może zdziałać też wiele dobrego na innym polu – może akurat trafi do rąk kogoś, kto jest w podobnej sytuacji? Może spowoduje zmianę myślenia, dostrzeżenie światełka, delikatny uśmiech? Lubię takie książki właśnie za to, że mogą powodować zmiany, o których nikt nigdy się nie dowie. Ale które się zadziały i to jest w tym wszystkim najważniejsze.
Pełna wersja recenzji dostępna na blogu bardziejlubieksiazki.pl

„Śnieżna siostra” to wzruszająca i pełna mądrości książka adresowana do młodych czytelników, ale tak naprawdę sięgnąć po nią może każdy, kto ceni niebanalne, dojrzałe opowieści i piękne, kolorowe, przemawiające do wyobraźni ilustracje. Przyznam, że nie lubię myśleć o Bożym Narodzeniu już w październiku. Wkurzają mnie wystawiane w marketach ozdoby, słodycze i wszelkie gadżety, które z wielkim wyprzedzeniem przypominają o Wigilii i świętach. Kiedyś czułam się przez tego typu stoiska osaczona i niepokojona, dziś podchodzę do tej kwestii z większym dystansem – po prostu omijam te miejsca, uśmiechając się sarkastycznie pod nosem. Po świąteczną opowieść Mai Lunde sięgnęłam jednak z niecierpliwością i wielkimi oczekiwaniami, bo dotychczas znałam tę pisarkę jedynie jako autorkę książek dla dorosłych czytelników. I nie zawiodłam się! „Śnieżna siostra” od razu ujmuje czytelnika piękną, elegancką szatą edytorską. Trudno oprzeć się pokusie, by – jeszcze przed poznaniem treści – przekartkować całość tylko po to, by przyjrzeć się ilustracjom autorstwa Lisy Aisato. Każdy rysunek zasługuje na uwagę i gdybym miałam wybrać swój ulubiony, na pewno byłby to wielki problem. O czym jest ta wychwalana przeze mnie pod niebiosa książka? Już informuję i robię to z ogromną przyjemnością. Głównym bohaterem i narratorem jest dziesięcioletni Julian. Po śmierci jego starszej siostry w domu panuje żałoba. Rodzice są przygnębieni, załamani i bardziej zajęci własnym smutkiem niż dwójką dzieci. Chłopiec stara się pocieszać młodszą siostrzyczkę, którą bardzo kocha i za którą czuje się odpowiedzialny. Zbliżają się Święta Bożego Narodzenia, ale nic nie wskazuje na to, by w domu Juliana ktoś miał je celebrować. Nie ma choinki, nikt nie myśli o prezentach i wigilijnych potrawach. Jest przygnębiająco, zimno, nieprzyjemnie... Gdy zatem pewnego dnia Julian poznaje przypadkowo wesołą, energiczną Hedvig, postanawia się z nią zaprzyjaźnić. Problem w tym, że rudowłosa dziewczynka skrywa jakąś tajemnicę. W pobliżu jej domu kręci się starszy, podejrzanie wyglądający mężczyzna, a Hedvig wciąż unika rozmów o nim i swojej rodzinie. Gdy spada śnieg, Hedvig lepi wraz z Julianem piękną figurę, którą nazywa Śnieżną Siostrą. O niej jednak też nie chce rozmawiać... Dalszej treści nie zdradzę, by nie popełnić śmiertelnego grzechu spojlerowania, zapewniam jednak, że kolejne wydarzenia rodzą nowe zagadki i pytania. Na finał czeka się z ogromną niecierpliwością, a gdy dotrze się do ostatniej kartki odwraca się ją z wielkim żalem. I nosi się w sobie książkę nawet po odłożeniu jej na półkę. „Śnieżna siostra” to opowieść klimatyczna, wzruszająca i piękna. Jej zalety to nie tylko nastrój tajemniczości i liczne zagadki. Autorka bardzo realistycznie i przejmująco ukazuje sytuację rodziny pogrążonej w żałobie po stracie kogoś bliskiego. Tu mamy rodziców, którzy nie potrafią poradzić sobie po śmierci córki, jednocześnie jednak zapominają o tym, że mają jeszcze dwójkę młodszych dzieci, a one czują się opuszczone, zagubione i przerażone. Ujmująco ukazane są przedświąteczne nastroje, jednak – w moim odczuciu – są one pretekstem do podjęcia innych, bardzo istotnych problemów. Jestem pełna uznania dla autorki, której udało się przypomnieć czytelnikom (a niektórym może uświadomić), że dziecko to także człowiek, tylko mniejszy niż dorośli ludzie, a na pewno bardziej bezbronny i dlatego potrzebujący wsparcia i pomocy. Polecam z czystym sumieniem! „Śnieżna siostra” to książka dla każdego czytelnika – od lat kilku do stu! BEATA IGIELSKA

Zachwycająca! Tak mogłaby brzmieć cała moja recenzja ;-) :-) W tym jednym słowie zamknęłabym wszystkie moje wrażenia po lekturze tej książki. Nie dziwi mnie wcale, że została okrzyknięta "literackim cudem". "Śnieżna siostra" to bowiem najpiękniejsza opowieść świąteczna jaką ostatnio czytałam. Myślę, że będziecie tą historią urzeczeni równie mocno, jak ja. To książka, która wyczarowuje świąteczną aurę, więc warto po nią sięgnąć właśnie teraz. My mamy pomysł, aby ta skandynawska opowieść wigilijna była naszym tegorocznym kalendarzem adwentowym. Ja już ją znam, ale moja A. jeszcze nie i dlatego będziemy ją codziennie odkrywać razem, rozdział po rozdziale, a że jest ich 24 to idealnie wypadnie nam jeden rozdział na każdy dzień adwentu. Mam zresztą nadzieję, że w ten sposób zapoczątkujemy naszą rodzinną tradycję i za rok znowu ją przeczytamy... Mam nadzieję, że ta opowieść opatuli was niezwykłą magią Świąt Bożego Narodzenia :-) Polecam :-)

Pewnego zimowego dnia dziesięcioletni Julian Wilhelmsen poznaje swoją rówieśniczkę Hedvig Hansen. Każde z nich ma swój sekretem. Zmagają się z bólem, strachem, żalem oraz smutkiem. Julian wypatruje Bożego Narodzenia z niecierpliwością, bowiem ma wtedy urodziny. Ale wie, że w tym roku ten magiczny czas będzie inny. W tym roku nie będzie z nimi Juni - jego starszej siostry. Ona bowiem umarła. Zmienili się przez to jego rodzice. Mimo, że mają jeszcze dwoje dzieci, to nie umieją się pogodzić ze stratą. Iskierką nadziei i radości zdaje się być właśnie Hervig. Urocza, gadatliwa dziewczynka w czerwonym płaszczyku. Dziewczynka, która zaraża optymizmem i powoduje, że na pewne rzeczy patrzy się troszkę inaczej. Niestety nic nie jest takie, na jakie wygląda. Kim ona jest? Kim jest tajemniczy starzec? Czy na twarzach rodziców Juliana zagości uśmiech? Jakie będą tegoroczne święta Bożego narodzenia? Czy będzie magia i stanie się cud? Ta książka była moim marzeniem, odkąd pojawiły się o niej w ubiegłym roku informacje prasowe. Jak tylko media społecznościowe pokazały tę wyjątkową, śliczną lekturę dla dzieci. I dzięki uprzejmości wydawnictwa w tym roku miałam przyjemność poznania historii skrywanej pod okładką. Jeszcze raz dziękuję z całego serca. Miałam w planie szybciutko ją przeczytać i zapakować dzieciom od Mikołaja. Niestety plany planami a rzeczywistość swoją drogą. Moje młodsze dziecię ma sokoli wzrok i nic się przed nią nie ukryje. Wobec czego nie pozostało nic innego, jak tylko zagłębić się w lekturę. I od razu powiem, że przeczytaliśmy całość. Nie udało nam się wytrzymać i dzielić książki na raty. A może być ona traktowana jako kalendarz adwentowy. Dlaczego? Bowiem zawiera dwadzieścia cztery rozdziały - po jednym na każdy dzień aż do Wigilii. Niesamowita frajda, której niestety nam nie było dane doświadczyć. Ale z drugiej strony zawsze można przeczytać jeszcze raz - i tak na pewno zrobimy. Książka na samym początku urzeka przepiękną, bajkową okładką. Znaleźli się na niej bohaterowie. Na uwagę zasługują również prześliczne ilustracje Lisy Aisato. Proste, kolorowe, stonowane oraz bez przepychu. W moim odczuciu idealne do tej historii. A o czym jest książka, skoro mowa o historii? O żalu, smutku, pogodzeniu się ze strata najbliższej osoby i nadziei. O wierze, że może być lepiej. Że można mimo przepełniającego serca żalu i smutku iść do przodu. Należy pamiętać o tych , którzy od nas odeszli, pielęgnować pamięć w sercu i żyć dalej. Choć to z początku może wydawać się niewiarygodnie trudne do zrobienia. Metoda malutkich kroczków sprawdza się idealnie. Autorka pokusiła się o wątek tajemnic i niewiadomych, które dodatkowo ciekawią i intrygują. Wzmagają chęć szybszej poznania prawdy. Prawdy, która szokuje. Pokazuje to, że warto wierzyć w cuda. Dziecięca wyobraźnia nie zna granic... Jestem wręcz oczarowana tą książką. Mimo przeogromnego smutku i żalu ściskającego serce autorka pokazała, że Święta to idealny czas na cuda. Czas na magię i nadzieję. Na realizację marzeń. Czułam zapach świąt. Aromatyczny cynamon, zapach pierników, smak pomarańczy. Przypomniałam sobie ten smak wyjątkowego kakao z bitą śmietaną. Eh ... Widziałam oczyma wyobraźni lawirujące płatki śniegu i czułam jak opadają na mą twarz. A ona rozjaśniała się uśmiechem podczas czytania zimowych zabaw, których sama doświadczałam jako dziecko. Czytanie tej książki to była czysta przyjemność, mimo iż momentami było niezwykle wzruszająco i płynęły łzy. Ale to właśnie bardzo dobrze świadczy o książce. Wywołuje emocje, a jest ich wiele. Ta książka to idealny prezent dla naszych dzieci, dla siostrzenic, siostrzeńców, bratanków, wnucząt, ... Dla wszystkich dzieci ale nie tylko. Dorosłym także przypadnie do gustu. Ta książka jest po prostu ponadczasowa i wierzę w to, że słuch o niej nie zaginie. Polecam. Złotowłosa i Książki

„Śnieżna siostra” Mai Lunde z ilustracjami Lisy Aisato to książka, którą miałam OGROMNĄ PRZYJEMNOŚĆ przeczytać. Teraz mam zagwozdkę, jak Wam o niej napisać, żeby wszystkich zachęcić do jej przeczytania? Jak przekonać Was do tego, żeby ta książka znalazła miejsce w Waszych serduchach? Jak namówić Was na poznanie przejmującej historii pełnej bólu, ale i nadziei, pełnej szarości, ale i ogromu ciepła i blasku, pełnej śmierci, ale też pełnej życia? Jak skusić Was na wyprawę do świata tak zwykłego i jednocześnie tak magicznego? Jak nakłonić Was do sięgnięcia po książkę, przy której niejednokrotnie się uśmiechniecie, ale i niejednokrotnie będziecie czuli łzy na policzkach? Jak słowami powiedzieć Wam o przepięknych, wymownych i ujmujących ilustracjach, które idealnie oddają treść? Jak wzbudzić Wasze zainteresowanie książką, która z racji podziału na 24 rozdziały idealnie nadaje się na formę kalendarza adwentowego? Jak podsycić Waszą ciekawość książką, która może być pięknym prezentem dla młodszych, dojrzalszych i starszych czytelników? No jak? Może po prostu napiszę, że ta książka jest niesamowita, czarująca, przepiękna, magiczna, zachwycająca, niezwykła, ujmująca, fascynująca, atrakcyjna, porywająca, olśniewająca, emocjonująca i po cichu będę liczyć, że znajdzie miejsce również w waszych sercach.