"Emigrantki"Janice Y.K. Lee to wzruszająca opowieść o trzech kobietach mieszkających w Hongkongu. Wiele je różni, ale jest coś, co pewnego dnia skrzyżuje ich losy w zaskakujący sposób. I to właśnie okaże się najciekawsze. Hongkong ukazany jest tu jako miejsce wielokulturowe, w którym mieszkają, uczą się i pracują (lub szukają pracy) emigranci z różnych zakątków świata. Jedni doskonale się tu bawią i robią kariery, inni dopiero próbują realizować swoje marzenia, jeszcze inni czują się zagubieni i niespełnieni. Wśród nich są trzy bohaterki pochodzące ze Stanów Zjednoczonych, chociaż o odmiennych korzeniach i doświadczeniach życiowych. Mercy, Margaret i Hilary wydają się bardzo różne, ale łączy je miejsce zamieszkania oraz kilka przypadków, które krzyżują ich losy. Perypetie każdej z kobiet ukazane są z ich perspektywy, mimo iż narracja jest trzeciosobowa. Autorka świetnie ukazała emocje i przemyślenia bohaterek, ich związki z przeszłością, tereźniejszość oraz pragnienia, które w pewnym momencie zaczynają dominować nad zdrowym rozsądkiem. "Emigrantki" to powieść bardzo kobieca, ale nie tylko dla kobiet (o ile w ogóle takie książki istnieją). Janice Y.K. Lee stworzyła postacie niezwykle przekonujące i przemawiające do wyobraźni czytelnika. Przyznam, że zżyłam się z bohaterkami, a to nie zdarza mi się często w przypadku literackiej fikcji. Tym razem jednak poczułam się tak, jakbym z bliska przyglądała się Mercy, Margaret i Hilary, oraz niemal uczestniczyła w ich codziennych problemach. A tych ostatnich im nie brakuje. "Emigrantki" to dojrzała proza obyczajowo-psychologiczna, ukazująca ludzi w trudnych sytuacjach, wymagających niełatwych wyborów. Jest to również piękna i głęboka powieść o macierzyństwie, jego różnych obliczach, blaskach i cieniach, o rodzicielstwie wyczekiwanym i będącym zaskoczeniem. Towarzyszy temu cała gama emocji, które kształtują postawy bohaterek i wpływają na ich decyzje. Całość napisana jest lekko, ale z polotem i dbałością o literackie walory języka. To, że autorce udało się połączyć prostotę przekazu z głębią treści na pewno należy do największych zalet książki. BEATA IGIELSKA

Wow, dawno nie czytałam aż tak dobrej kobiecej książki o rodzinnych problemach, o macierzyństwie, o miłości. Jest to książka, która od samego początku urzeka, otwiera przed nami świat, który z pozoru wydaje się nam być obcy, jednak niekoniecznie. Gdy tylko bliżej zagłębimy się w historię głównych bohaterek, ich problemów, przygód, przeciwności losu, to zdajemy sobie sprawę, że przecież są to problemy, które mogą spotkać tak naprawdę każdą z nas. Autorka wręcz fenomenalnie łączy ze sobą te trzy historie, przeplata ze sobą te kobiece wątki. Jest to bardzo ważne, ponieważ pod koniec książki losy tych kobiet zostają połączone w jedną historię. Przez całą opowieść wiemy, że to się stanie, że historie kobiet będą jakoś połączone, ale dopiero końcówka zwala nas totalnie z nóg. Szczerze, jest to pierwsza książka tej autorki, jaką miałam okazję przeczytać. Jestem nią tak mocno zachwycona, że na pewno sięgnę po inne jej książki, uważam, że zdecydowanie warto. Jeżeli lubisz Wielkie kłamstewka, Gotowe na wszystko i Seks w wielkim mieście, to jest to książka dla Ciebie. Historia opiera się na losach trzech różnych kobiet, które przeprowadzają z Ameryki do Honkongu. Każda z nich pojawia się w nowym kraju w innym celu. Wszystkie myślą, że będzie to przygoda ich życia, że wszystko się odmieni, że będą szczęśliwe, rzeczywistość jest jednak inna. Kiedy poznają brutalną rzeczywistość, zdają sobie sprawę, że są tylko emigrantkami, zaś czują się samotne i wyobcowane. Najlepsze jednak w tym wszystkim jest to, że te kobiety nic nie łączy, powiedziałabym nawet, że dzieli, ale pod koniec okazuje się, że w pewien sposób są ze sobą połączone. Każda z nich musi zmierzyć się ze swoimi problemami, które również na pierwszy rzut oka są inne, ale tak naprawdę bardzo zbliżone. ,,Musisz o czymś wiedzieć. Człowiek myśli, że jedno konkretne wydarzenie, jeden cud sprawi, że jego życie stanie się lepsze, ale tak naprawdę twoje życie się poprawi tylko wtedy, jeśli dasz mu szansę." Pierwszą z nich jest Mercy - dziewczyna, która ukończyła bardzo dobre studia, jest pełna pasji, zaangażowania, stale szuka jakiegoś nowego pomysłu na życie. Jednak nie zawsze jej to wychodzi najlepiej... Hilary - to przykład idealnej kobiety (z pozoru), która ma cudowny dom, świetnego męża, służące, pokojówki, same najlepsze ciuchy, ale niestety... to jej szczęścia nie daje. Bardzo pragnie mieć dziecko, którego nie może wraz z mężem mieć. To bardzo psuje ich relacje, a związek po woli rozsypuje się. Oraz ostatnia - Margaret, której szczerze było mi chyba najbardziej szkoda. Jej życie wydaje się być poukładane, jest szczęśliwą mężatką, ma trójkę dzieci, z pozoru wszystko wydaję się być idealne, ale do momentu, kiedy jedzie z całą rodziną na wakacje. Na miejscu ma wydarzyć się ogromna katastrofa, której skutki Margaret będzie odczuwała do końca swojego życia. ,,Każda z kobiet walczy z własnymi demonami,a ich spotkanie odmieni wszystko". Bardzo lubię właśnie takiego rodzaju historię, są świetne. Historie kobiet połączone z ich przeciwnościami losu, lękami, strachami, ich przeżyciami. To naprawdę bardzo dobra, warta uwagi pozycja. Jest to jednak książka przeznaczona zdecydowanie dla starszych czytelników, raczej nie sięgną po nią nastolatki. Chociaż kto wie? Nie chcę wyznaczać tutaj przedziału wiekowego, bo po co ?Jeżeli po prostu czujesz, że to Twoje klimaty, to na pewno książka przypadnie Ci do gustu. Autorka bardzo dobrze stworzyła i wykreowała bohaterów. Nie są oni idealni, to nie są bohaterowie niczym z komiksów... To zwykłe, przeciętne postacie ze swoimi problemami. To jest właśnie ten punkt za który kupiła mnie Janice. Bardzo nie lubię wyidealizowanych, przerysowanych, idealnych postaci w książkach. To wtedy jest takie nierealistyczne. Tutaj tej idealności jest zupełnie brak i to jest właśnie najlepsze. Po drugie, sama fabuła. To kolejny plus. Każda z tych trzech historii rozgrywa się w swoim, zamkniętym rozdziale, po to, by na koniec połączyć się w jedno opowiadanie. Z początku możemy trochę się gubić, ponieważ od razu zostają nam przedstawione losy bohaterek, które naprzemiennie co kilka rozdziałów poznajemy. Przyznaję, momentami troszkę mi się to mieszało, do momentu, aż już wszystkie trzy historie bohaterek ułożyłam sobie w głowie. Podsumowując, dajcie szansę tej książce! Naprawdę ręczę za nią, że Was nie zawiedzie, jest świetna.

Trzy kobiety. Trzy historie. Trzy dramaty. Trzy marzenia. Jedno miasto. Hongkong. To tutaj przeprowadzają się trzy bohaterki tej opowieści. Wyjeżdżają w różnym celu. Wszystkie są ekspatkami. Nie są z stąd, nie zostaną tutaj na zawsze, ale starają się dostosować do miejsca. Udajesz, że żyjesz normalnie, aż w końcu udawanie zaczyna przypominać normalne życie. s.185 Mercy ma 27 lat. Niedawno skończyła studia na prestiżowej uczelni w Stanach Zjednoczonych i z braku pomysłu na życie wyjeżdża, by zaznać przygody. Tutaj poznaje Margaret. Matkę trójki dzieci, która przyjechała za mężem robiącym interesy na delegacjach. Margaret zatrudnia Mercy jako nianię. Pewnego dnia dochodzi do tragedii i losy obu kobiet rozchodzą się na rok. Margaret przyjaźni się z Hilary, która tak jak inne żony ogony przyjechała z mężem. Ich małżeństwo nie przetrwało bezskutecznych starań o dziecko, które jest jedynym marzeniem kobiety. Los jest jednak na tyle przewrotny, że skrzyżuje tory Hilary i Mercy w przewrotny sposób. A wszystko za sprawą przyjęcia urodzinowego męża Margaret. Smutek jest ceną, którą płacimy za miłość. s.428 Co się wydarzyło? Jak tragedia wpłynie na życie kobiet? Czy możliwe jest pojednanie ponad wszystko? Każdy kryje w sobie jakieś sekrety, rozpacz i romantyzm. s.127 "Emigrantki " są świetnie rozpisaną powieścią o marzeniach, kobiecości, macierzyństwie, emigracji. Znajdziemy tutaj zaskakujący, jak to w życiu bywa splot zdarzeń, a finał opowieści i to w jaki sposób los zwiąże trzy bohaterki ze sobą jest budujący. To pozytywna historia rodem z "Gotowe na wszystko", "Złych mamusiek", czy "Seksu w wielkim mieście". Takie chwile to fałsz. Są tylko zwiastunami tragedii, jakby pojawiały się po to, aby przypomnieć człowiekowi o wszystkim, co ma do stracenia. s.68 Polecam lekturę, bo czyta się z zaciekawieniem, a egzotyczny kraj dodaje tylko animuszu. Warto poznać tę historię, bo prawa do ekranizacji już zostały sprzedane i film zostanie wyprodukowany prze Nicole Kidman, która prawdopodobnie zagra jedną z głównych ról( moim zdaniem pasuje do Hilary). Ja czekam z niecierpliwością.

Trzy kobiety, których losy wiążą się z jakąś tragedią. Mercy, Hilary i Margaret to Amerykanki, które żyją w barwnym Hongkongu, a jednocześnie nie czują się tu dobrze. Początkowo czytelnik poznaje trzy różne historie, które z biegiem akcji połączy splot zdarzeń. "Mercy czuła, że studia ją hartują. Nauczyła się mówić tak jak oni, tak jak bogacze: z odruchową ironią, której głównym celem było pokazać, że ci nie zależy, nie przejmujesz się zdaniem innych. Oczywiście w najtwardszych skorupach kryją się najbardziej kruche i delikatne istoty." "Po przeprowadzce musieli nauczyć się nowego słownictwa - amerykańska angielszczyzna różniła się od brytyjskiej, która jako pozostałość po czasach kolonialnych dominowała w Hongkongu. Poza tym zamiast dochodzącej gospodyni - w Stanach stać było na to tylko bogaczy - tu każdy miał do pomocy Filipinkę czy Indonezyjkę, która mieszkała z rodziną na stałe i za niewiarygodną kwotę pięciuset dolarów amerykańskich na miesiąc zajmowała się sprzątaniem i opieką nad dziećmi. Hilary i David osiedlili się w Repulse Bay, wyjątkowo jednolitej enklawie ekspatów, gdzie część ludzi na ulicach to biali, a ponad połowa nie jest stąd - to Amerykanie chińskiego pochodzenia, Japończycy albo Filipińczycy." "Przyjaciele. Dziwny pomysł. Oczywiście miała ich przedtem, ale w starym życiu, w Kalifornii, dzięki dzieciom. Po przeprowadzce do Hongkongu angażowała się w ich szkolne życie, co stwarzało okazje do poznawania innych kobiet. Organizowała mnóstwo lunchów i spotkań przy kawie, kilka wycieczek i babskich wieczorów. Nie wymagało to prawie żadnego wysiłku i Margaret żyła złudzeniem, że ma dużo przyjaciół." "Niektóre ekspatki na obczyźnie rozkwitają. Jako żony ogony nie muszą pracować. Przyjeżdżają tu i zdają sobie sprawę, że ktoś inny za nie odkurza, pierze, ścieli łózka, robi dzieciom kanapki do szkoły, więc odzyskany czas wykorzystują na samodoskonalenie się." Wśród rodziny i znajomych mam osoby żyjące na emigracji, wszechobecne są tęsknota za krajem rodzinnym, za pozostawionymi tam bliskimi i znajomymi. Zdarza się, że osoby będące po rozwodzie mają wtedy utrudniony kontakt z dziećmi. Los też nie jest łaskawy wobec bohaterek powieści, ale za wiele nie chcę Wam zdradzić. Przyznam, że książka bardzo wciąga, nie można się oderwać od czytania. Od drugiej części lektura mnie wręcz porwała, bohaterki stały się bliskie jak koleżanki. Czytałam o ich życiowych wyborach, o różnych obliczach macierzyństwa, o blaskach i cieniach codzienności. Mimo że akcja skupia się wokół kobiet, książka nie jest tylko dla pań. Postaci nie są przejaskrawione, a to, co spotyka bohaterów, może się przytrafić każdemu. Na prawdę warto sięgnąć po tę wzruszającą i pełną emocji lekturę. Gwarantuję, że zakończenie bardzo Was zaskoczy.

W małym światku emigrantów Ostatnimi czasy zauważam ogromną zmianę w jakości literatury dedykowanej kobietom. Oczywiście księgarnie ciągle zasypane są erotyczno-romansową szmirą, ale wśród nich znaleźć można powieści, które mdłymi romansidłami nie są, są za to świetnie napisaną prozą kobiecą. Nie dziwi mnie wcale porównywanie powieści Janice Y.K. Lee do "Wielkich kłamstewek" czy "Gotowych na wszystko". "Emigrantki" zawierają w sobie wszystko to, co najlepsze z obu wyżej wymienionych. Wszystkie trzy tytuły są o kobietach, problemach, z którymi się borykają oraz o przyjaźni, często całkowicie nieoczywistej. Jednak powieść Lee odrzuca groteskowość Wisteria Lane, a do tego jest dużo sprawniej napisana niż powieść Liane Moriarty. "Emigrantki" pokazują nieoczywisty obraz ekspatów, o całkowicie innej pozycji w hongkońskim społeczeństwie względem emigrantów, którzy zwykle przychodzą na myśl w przypadku emigracji zarobkowej. Przybysze żyją często na dużo wyższej stopie, niż miejscowa ludność, tworzą swoją własną małą Amerykę, odgrodzoną od toczącej się tuż obok prawdziwej rzeczywistości. Jednak życie w emigracyjnych skupiskach wcale nie chroni przed samotnością, która w powieści przyjmuje różne oblicza: wyobcowania kulturowego i językowego, oddalenia od bliskich, którzy zostali w Stanach, pragnienia posiadania dziecka, nieutulonej straty bliskiej osoby. Jestem pod ogromnym wrażeniem tego, w jaki sposób autorka połączyła pozornie ze sobą niezwiązanych bohaterów. Losy kobiet przeplatają się w powieści, często naprawdę zaskakująco. Ktoś, kto w opowieści jednej z bohaterek jest zaledwie wspomniany, w następnym rozdziale odgrywa kluczową rolę. Powieść Janice Y.K Lee zachwyca mnie motywacjami i psychologiczną złożonością bohaterek, których zachowania wydają się nieprzewidywalne, zwłaszcza jeśli spojrzy się na nie zaledwie powierzchownie. Jednak zachowanie kobiet wznoszących się ponad własne cierpienia i straty tak naprawdę ma wiele sensu. Każdy z nas z jakiegoś powodu cierpi, każdy kogoś stracił, ale pielęgnowanie krzywd do niczego nie doprowadzi, za to podobieństwo przeżyć i doświadczeń może stać się podwaliną pięknej przyjaźni. "Emigrantki" są powieścią z ogromnym ładunkiem emocjonalnym, ale bez patosu i egzaltacji. Chwytają za serce. Z niecierpliwością będę czekać na ekranizację.