Cieszyłam się każdą chwilą i każdą strona tej powieści. Jest niezwykła, tak jak i jej promocja. Czułam się jak główna bohaterka, kiedy niespodziewanie wyjmowałam ze swojej skrzynki miniaturki mebelków wraz z tajemniczymi liścikami. Świetny pomysł.

Pełna wersja recenzji dostępna na blogu markietanka-mojeksiazki.blogspot.com

...wyjątkowa książka. Dawno nie miałam okazji czytać tak oryginalnej historii.

Pełna wersja recenzji dostępna na blogu ksiazki-sardegny.blogspot.com

Znajdziemy [tu] miłość, tragizm, suspens i tajemnice. Pełna odniesień do angielskich powieści gotyckich skradnie wasz czas i uwagę.

Pełna wersja recenzji dostępna na blogu samotnia1981.blox.pl

Wspaniały thriller, trzyma czytelnika w napięciu, pobudza wyobraźnię, podsyca ciekawość i wywołuje gęsią skórkę.

Pełna wersja recenzji dostępna na blogu dajprzeczytac.blogspot.com

Książkę polecam każdemu, kto lubi zagłębiać się w świecie nierozwikłanych sekretów. To prawdziwa gratka dla tych, którzy kochają pachnące przeszłością klimaty skropalone niepewnością jutra. Tutaj nic nie jets pewnym, bo ludzkie życie bywa naprawdę zaskakujące.

Pełna wersja recenzji dostępna na blogu ktoczytaksiazki-zyjepodwojnie.blogspot.com

 ... zachwycająca książka, która spodoba się poszukiwaczom niebanalnych treści i historycznego tła, obfitego w pasjonujące szczegóły z epoki. Jestem pod wrażeniem i absolutnie polecam!

Pełna wersja recenzji dostępna na blogu recenzjeami.blogspot.com

Książka stworzona z rozmachem, malownicza i piękna. Idealnie nadająca się na film.

Pełna wersja recenzji dostępna na blogu od-deski-do-deski.blogspot.com

Miniaturzystka Jessie Butron przenosi nas do XVII-wiecznego Amsterdamu, który niewiele różni się od ówczesnych dużych miast Europy. To właśnie tam osiemnastoletnia Petronella (Oortman) Brandt rozpoczyna swoje dorosłe życie jako żona bogatego kupca. W ten sposób dziewczyna trafia do nowego domu, który nie tylko znacznie różni się od jej rodzinnych stron, ale także skrywa w swoim wnętrzu wiele tajemnic… W podarku ślubnym otrzymuje od męża nietypowy domek dla lalek. Okazuje się on pomniejszoną repliką ich domu, a znaleziona w spisie rzemieślników tytułowa Miniaturzystka poprzez swoje malutkie dzieła sztuki chce przekazać Petronelli ukryte wiadomości to znaczy tajemnice, których wyjście na jaw może doprowadzić do tragicznych w skutkach konsekwencji. Petronella będzie zmuszona nie tylko odszyfrować wskazówki ukryte przez Miniaturzystkę w maleńkich przedmiotach, ale także zapanować nad chaosem, który powoli wkracza w życie rodziny Brandtów. Miniaturzystka jest debiutem autorskim Jessie Burton, która pewnym krokiem wkracza w literaturę nie tylko obyczajową, ale także i w historyczną. Autorka odkrywa przed czytelnikami miniony i zapomniany obraz XVII-wiecznej Europy, w którym kobiety w dalszym ciągu stanowią piękne dodatki do swoich mężów, są matkami ich dzieci i gospodyniami domu. Niedopuszczalne wówczas było, by młoda, pochodząca z dobrego domu panna posiadała inne zainteresowania niż te, które narzucała jej matka, ówczesna kultura i mentalność społeczeństwa. Małżeństwo było nie tylko instytucją i układem między obcymi rodzinami, ale także szansą i nadzieją na lepszą przyszłość. Ponadto związek ten umożliwiał podniesienie stanu społecznego kobiety wywodzącej się z niższej warstwy. Bohaterka Miniaturzystki poprzez ślub z Johannesem Brandtem podniosła nie tylko swój status społeczny, ale także związek ten pozwolił młodej i ciekawej świata dziewczynie wyrwać się do kipiącego życiem miasta, w którym nie tylko inaczej płynie czas, ale także daje dużo nadziei i wielkie możliwości… Główna bohaterka trafia do rodzinnego domu męża jako młoda, nieśmiała i naiwna dziewczyna, która małżeństwo i życie w mieście traktuje nie tylko jako wielką przygodę oraz nowy start w życiu ale także wiąże z nim duże nadzieje Z biegiem czasu i rozwojem fabuły, to znaczy wychodzenia kolejnych tajemnic Brandtów na światło dzienne zmienia bohaterkę nie do poznania. Niszczą one wyidealizowane przez Petronellę obrazy życia małżeńskiego oraz sprawiają, że traci ona swoją dziecięcą niewinność. Na naszych oczach przekształca się z prostej dziewczyny w dojrzałą i pewną siebie kobietę, która jest w stanie zrobić wszystko, by uchronić swoją rodzinę przed nadciągającym sztormem. W trakcie tej walki z przeszkodami Petronella dostrzeże w sobie cechy, o których nie miała pojęcia, że istnieją. Z kolei tytułowa Miniaturzystka jest kobietą widmem która poprzez własnoręcznie wykonane miniatury stara się przekazać Petronelli to, co jest na pierwszy rzut oka niewidoczne dla oczu. Wczesne zrozumienie i odkrycie sensu niezamówionych przedmiotów umożliwi bohaterce podjęcie odpowiednich działań (a czy uda jej się zapobiec nadciągającym wydarzeniom pozostanie moją słodką tajemnicą). Miniaturzystka, jak wspomniałam wcześniej, jest kobietą-widmem, tajemniczą, niezależną, niezwykle utalentowaną artystką, która nie tylko wnikliwie obserwuje otaczający ją świat, ale także potrafi przewidzieć i umiejętnie przekazać nadciągające wydarzenia. Za pomocą swojego daru stara się uchronić mieszkańców Amsterdamu przed nadciągającymi kłopotami oraz sprowadzić ich życie na właściwy tor. Petronella jako jedna z wielu jej klientek ulega nie tylko czarowi i kunsztowi ich wykonania ale także pozwala przewidzieć przyszłość. Świat wykreowany przez Jessie Burton jest niezwykle realistyczny i poniekąd hipnotyzujący. Mimo objętości, która może odstraszyć czytelnika jest przyjemną lekturą, a to za sprawą języka, który nie jest trudny. W Miniaturzystce pojawiają się także wyrazy typowo holenderskie, dzięki którym dosłownie możemy poczuć klimat XVII-wiecznej Holandii. Dużym plusem jest to, że wyjaśnienia tych słów możemy znaleźć w słowniczku na końcu książki, ponieważ czytelnik nie jest zmuszony szukać ich znaczenia np. w Internecie i odrywać się od zaczętej lektury. Jestem zauroczona XVII-wiecznym Amsterdamem, kreacją postaci, ich przemianami, przemyślaną fabułą i niezwykłą szczegółowością opisów. Bohaterowie okazali się bardzo różnorodni, ale dla mnie najważniejsze jest to, że są oni dynamiczni. Zmieniają się na naszych oczach przez to stają się nam jeszcze bliżsi. Tak jak my popełniają błędy i pokornie przyjmują ich konsekwencje. Ponadto autorka oparła tą historię na wielu tajemnicach, z których nie wszystkie zostały do końca ujawnione. Sama postać miniaturzystki, mimo późniejszych wyjaśnień w dalszym ciągu jest postacią tajemniczą, nie poznajemy jej tak jak Petronelli, przez co można odnieść wrażenie, że jest ona kimś nierealnym, nienamacalnym, a istnienie jej potwierdzają tylko malutkie przedmioty. Ogólnie mówiąc była to dla mnie niezwykle relaksująca lektura i emocjonująca przygoda, która nie raz mnie zaskoczyła. Jest to z pewnością niezwykła książka, której wyjątkowość dostrzega się dopiero po jakimś czasie. Dzięki niej na chwilę mogłam oderwać się od życiowych problemów i mam nadzieję, że autorka nie pozwoli czytelnikom długo czekać na swoje kolejne książki. [http://dzosefinn.blogspot.com/2014/12/burton-jessie-miniaturzystka.html]

"Miniaturzystka" to piękna, wzruszająca, kameralna powieść, w której tonie się już od pierwszych stron. Historia młodziutkiej żony amsterdamskiego kupca zaskakuje i porusza, dając wiele do myślenia na temat miłości i miejsca kobiety w siedemnastowiecznej Holandii. Jest tu miejsca na dramatyczne doświadczenia, chłód i nadmiar uczuć, chociaż zdecydowanie dominuje to pierwsze; są skrzętnie skrywane od lat rodzinne tajemnice, które w końcu stopniowo wychodzą na jaw, zaskakując bohaterów i czytelników. Są też intrygi, bezlitosne knowania i tajemniczość, która przewija się przez całą fabułę, by najbardziej zaintrygować w zakończeniu. Mimo iż akcja rozgrywa się nie tylko w czterech domowych ścianach, nastrój jest intymny, rozmowy oszczędne, ale bardzo osobiste - ta kameralność w zderzeniu z tętniącym życiem miastem robi duże wrażenie, oddając odczucia głównej bohaterki. Całość napisana jest z wielką klasą, znajomością tematu i ludzkiej duszy, która często pozostaje nieodgadniona. Piękny i zwracający uwagę jest język, nieco zdystansowany, oszczędny, ale robiący równie duże wrażenie jak treść. Polecam przede wszystkim miłośnikom nastrojowych powieści obyczajowo-historycznych. BEATA IGIELSKA

W związku z premierą "Złotego domu", postanowiłam ponownie sięgnąć po "Miniaturzystkę" i odświeżyć sobie jej fabułę, zastanawiając się, czy po prawie dekadzie od pierwszej lektury historia Nelli Brandt będzie robić na mnie tak samo dobre wrażenie, jakie zrobiła poprzednim razem. Jak się okazuje powieść Jessie Burton ciągle ma “to coś”. "Miniaturzystka" to idealna historia dla osób uwielbiających powieści gotyckie. Burton skorzystała z wielu elementów charakterystycznych dla tego gatunku i zgrabnie wplotła je w swoją opowieść. Mamy nieco bezbronną i zagubioną główną bohaterkę, nowy, niezbyt przyjazny dom, oraz tajemnice, które go trawią. Nie ma co prawda duchów, ale kilka demonów dręczących bohaterów na pewno by się znalazło. Siedemnastowieczny Amsterdam okazuje się być bardzo wdzięczną scenerią do snucia tajemniczej fabuły, a Burton sporą część powieści poświęciła opisom wnętrz, przedmiotów codziennego użytku i funkcjonowaniu domu Brandtów, co przyjemnie równoważy napiętą atmosferę panującą między bohaterami. "Miniaturzystka" to naprawdę solidna powieść gwarantująca sporo czytelniczej satysfakcji. Gdybym jednak miała wskazać jej słabe strony, to mam wrażenie, że w zakończeniu autorka narzuciła zbyt szybkie tempo. W zachowania bohaterów wkradło się sporo chaosu, co ostatecznie odbiło się na klimacie powieści. Zabrakło mi też trochę głębszego uwiarygodnienia samej miniaturzystki, znającej najintymniejsze szczegóły z życia swoich klientów. Ogromne nadzieje pokładam w kontynuacji i liczę na to, że niektóre wątki jeszcze powrócą w Złotym domu. Bez zbędnego czepialstwa – "Miniaturzystkę" polecam.

Osiemnastoletnia Nella Brandt w prezencie ślubnym otrzymuje od swojego męża, Johannesa zmniejszoną replikę ich domu. Nietypowo, bo w formie kredensu. Dziewczyna próbuje odnaleźć się w zamożnym otoczeniu, jednak ciągła nieobecność męża i stała inwigilacja jego siostry, Marin nie ułatwiają tego młodej kobiecie. Nella zatraca się więc w urządzaniu wnętrz pomniejszonego domu. Zleca wykonanie figurek tajemniczej miniaturzystce. Z czasem okazuje się, że ów figurki mają więcej wspólnego z rzeczywistością, niż może się wydawać. Równo z pojawieniem się kredensu - na rodzinę Brandtów spada lawina nieszczęść. Jakie to było dobre! Ta książka jest mocno realistyczna, ale ma w sobie coś magicznego zarazem. Czytało się ją cu-do-wnie! Autorka stworzyła świat, który tylko z pozoru jest bajkowy i plastyczny. Naprawę dostajemy nieco przerażającą, pełną rosnącego niepokoju powieść, w której szelest sukien miesza się z szeptami XVII-wiecznego Amsterdamu. Tu miłość mylona jest ze zdradą, a interesy z wielkimi ideami i niemiłymi zaszłościami. Ta powieść to bardzo dobrze wyważony romans historyczny połączony z elementami kryminału, a wszystko zostało utrzymane w klimacie sugestywnej powieści gotyckiej. Czytasz i nawet nie zauważasz, kiedy stajesz się częścią tej historii, jak niepozorna figurka stworzona przez miniaturzystkę. Bierzcie i czytajcie, bo to jest bardzo dobra literatura. Mądra, przemyślana, intrygująca, wciągająca i zachwycająca!