"Bransoletce" daleko jest do błahej powiastki, którą można zapomnieć natychmiast po odłożeniu. To piękna, mądra i głęboka powieść, zaś przekaz w niej zawarty, adresowany jest nie tylko do młodego czytelnika, ale i do wszystkich ludzi. Wszak człowiek jest istotą niedoskonałą, ale zdolną do pracy nad sobą. Ewa Nowak motywuje nas do zmiany, wskazując kierunek i dostarczając narzędzia. Resztę drogi musimy przebyć sami …

Pełną wersję recenzji czytaj na blogu doosiemnastu.blogspot.com.

Ewa Nowak nadała swoim bohaterom wiele twarzy i głębie. Z każdym kolejnym rozdziałem możemy zauważyć, jak postaci się zmieniają, ewoluują. Dzięki temu książkę czyta się lekko i jest wciągająca. Nie jest to jednak powieść na jeden dzień, ani taka, którą można czytać tylko dla zabicia czasu. To lektura na dłuższą chwilę, która oprócz dobrej zabawy daje dużo do myślenia. "Bransoletka" to książka, którą warto poznać.

Pełną wersję recenzji czytaj na ksiazki-patiopei.blogspot.com.

Miłym zaskoczeniem były warsztaty z aktorstwa, którym autorka poświęciła dużo miejsca. I chociaż Weronika była sceptycznie nastawiona do  całego tego przedsięwzięcia to ja fragmenty poświęcone sztuce czytałam z wielkim zaangażowaniem, nawet po dwa razy. W dodatku oczarowała mnie postać Salomei- instruktorka, troszeczkę nawiedzona (jak uważa Weronika), ale ma w sobie to coś, pewien magnetyzm, który według mnie przyciąga ludzi.

Pełną wersję recenzji czytaj na  blogu bibliotekapodmarcepanem.blogspot.com

Chciałabym tę książkę polecić dla młodzieży oraz rodziców ponieważ obie strony będą miały możliwość zrozumieć problem  na polu rodzic-dziecko oraz dziecko-rodzic. Ja wyniosłam wiele nauk podczas pobytu na tym jakże interesującym zimowisku.

Pełną wersję recenzji czytaj na blogu agaaa006.blogspot.com

Naście lat skończyłam bardzo dawno temu, a mimo to z "Bransoletką" udało mi się wyjątkowo mile spędzić czas. Nie potrafiłam przeżywać jej emocjonalnie, za to byłam pełna podziwu dla pani Ewy, jak wiernie wczuła się w opisywaną rolę. Jej historia pełna jest sytuacji bliskich współczesnemu nastolatkowi.

Pełną wersję recenzji czytaj na blogu od-deski-do-deski.blogspot.com.

Bohaterką książki jest 15-letnia Werka, czyli Weronika, ale nikt jej tak nie nazywał. Dziewczyna była zawsze szarą myszką. Wykorzystywana przez „przyjaciółkę”, dręczona poczuciem humoru ojca i brata, a także załamana brakiem zrozumienia u mamy uważa, że nikt się z nią nie liczy i nikt na nią nie zwraca uwagi. Dlatego, gdy poznaje Łukasza od razu się zakochuje i szuka u niego wsparcia. Niestety Łukasz także ją zawiódł… . Zostaje „wplątana” w zimowy obóz, na którym odbywały się warsztaty aktorskie, i gdzie poznaje, co to prawdziwa miłość i przyjaźń. Wraca z zimowiska zupełnie odmieniona i całkowicie zmienia swoje życie. Problemy Werki redukują się w szybkim tempie, a „ta druga dziewczyna” staje się Weroniką. Nie mogę Wam zdradzić całości, musicie sami przeczytać całą książkę, bo naprawdę warto. Ja jak zaczęłam ją czytać, to nie mogłam się od niej oderwać.

Pełną wersję recenzji czytaj na blogu blogstar.pl

Na zewnątrz dzieje się sporo, ale to nie perypetie miłosne, ani bunt przeciwko oderwanym od nastoletniego świata rodzicom stanowią o sile przekazu tej powieści. Bardzo autentyczna postać z nie wydumanymi przemyśleniami to esencja tej książki. Kibicując Weronice, odkrywamy również w sobie ukryte cząstki, które być może złożą się w układankę dotąd nie wyrażonych emocji. Tutejsze puzzle pasują do elementów z życia niejednej polskiej nastolatki. Warto zaprzyjaźnić się z tą powieścią, dużo dojrzalszą od tych serwowanych nam przez zachodnich pisarzy.

Pełną wersję recenzji czytaj na stronie ksiazki.wp.pl

Mimo, że jest tutaj sporo moralizowania i psychologicznych porad, nie jest to tak niestrawne jak w innych historiach tego rodzaju. Problemy Weroniki (i sama Weronika, oczywiście) są autentyczne- to kłopoty z jakimi każda dziewczyna zmaga się na co dzień, a często sama nie wie jak z nich wybrnąć. Tu może śmiało szukać rozwiązania. 

Pełna wersja recenzji na blogu recenzje-mlodziezowe.blogspot.com.