Jerzy Stempowski

(1894-1969) jeden z najznakomitszych polskich eseistów XX wieku, pochodził z zamożnej ziemiańskiej rodziny osiadłej na Ukrainie. Uczęszczał do szkół w Warszawie i Odessie, studiował w Krakowie, w Monachium, Genewie, Zurychu i Bernie. Człowiek o niezwykłej erudycji i rozległych zainteresowaniach, często podróżował, żył w kręgu wielu kultur, znał wiele języków. Przed wojną pracował jako dyplomata, dziennikarz, wykładowca. W 1940 zamieszkał na stałe w Szwajcarii. Od 1946 roku współpracował z paryską "Kulturą"; z późniejszego okresu tej współpracy pochodzi cykl felietonów i esejów Notatnik niespiesznego przechodnia (1954-1969). Opublikował wiele tomów esejów i szkiców z podróży, między innymi Pan Jowialski i jego spadkobiercy (1931), Chimera jako zwierzę pociągowe (1933), Eseje dla Kassandry (Paryż 1961) i Od Berdyczowa do Rzymu (Paryż 1971). Uchodził ponadto za wyśmienitego epistolografa. Innym uprawianym przez Stempowskiego gatunkiem był dziennik, zwłaszcza dziennik podróżny.

Produktów na stronie: 20 40 80