© Maciej Hen

Józef Hen

(ur. 1923 w Warszawie) – prozaik, publicysta, dramaturg i scenarzysta. W dzieciństwie pisywał do „Małego Przeglądu”.  Jako kronikarz 10. dywizji w kwietniu 1945 brał udział w forsowaniu Nysy. Autor powieści i zbiorów opowiadań, m.in. „Cud z chlebem” (1956), „Kwiecień”,  (Książka Roku 1961), „Nikt nie woła” (napisana w 1957, wydana w 1990), „Krzyż Walecznych” (1964), „Przed wielką pauzą” (1966), „Opór (1967), „Oko Dajana” (tryptyk nowelistyczny 1969-1972, drukowany w paryskiej „Kulturze” pod pseudonimem Korab), „Twarz Pokerzysty” , „Mgiełka” (1972), „Milczące między nami” (1985), „Odejście Afrodyty” (1995), „Pingpongista” (2008), „Szóste, najmłodsze” (2012). Publikował powieści historyczne: „Crimen” (1975), „Królewskie sny (1989), wspomnienia: „Nowolipie” (1991) i „Najpiękniejsze lata” ( 1996),  trzy tomy zapisków „Nie boję się bezsennych nocy” (1987, 1992, 2001), a także „Dziennik na nowy wiek” (2010). Autor głośnych biografii: „Ja, Michał z Montaigne” (1978), „Boy-Żeleński. Błazen – wielki mąż” (1998), „Mój przyjaciel król” (o Stanisławie Auguście, 2003).  W 2014 roku ukazał się wybór wywiadów „Wiem, co mówię, czyli dialogi uzdrawiające. Spotkania z Józefem Henem”.

 

Jest autorem scenariuszy filmowych, m.in. „Krzyż Walecznych”, „Nikt nie woła”, „Bokser i śmierć”, „Prawo i pięść”, "Don Gabriel" oraz seriali: „Życie Kamila Kuranta” i „Królewskie sny”. Jego utwory tłumaczono na 21 języków.

 

W 2009 roku otrzymał Nagrodę Literacką m. Warszawy.

Produktów na stronie: 20 40 80