„Monteperdido” to debiutancki thriller Agustina Martineza, hiszpańskiego scenarzysty. Debiut bardzo udany! Jeśli kiedyś mieliście okazję obejrzeć znany serial „Miasteczko Twin Peaks” i polubiliście jego specyficzny klimat, to opowieść o pełnej tajemnic górskiej wiosce na pewno przypadnie Wam do gustu. Monteperdido to maleńka (fikcyjna) miejscowość w Pirenejach. W sezonie przyjeżdżają tam turyści. Poza sezonem wioska bywa miesiącami odcięta od świata ze względu na śnieżyce i nieprzejezdne drogi. W 2009 roku dwie jedenastoletnie koleżanki wychodzą razem ze szkoły, ale nie docierają do domów. Ślad po nich znika. Prowadzone śledztwo nie przynosi żadnych rezultatów, chociaż podejrzenie pada na ojca jednej z dziewczynek. Mieszkańcy na własną rękę rozpoczynają poszukiwania i co roku, w rocznicę tragedii, organizują uroczyste spotkanie. Nagle, po pięciu latach, jedna z dziewcząt wraca do domu po tym, jak auto, którym wiózł ją nieznajomy mężczyzna, wypada z drogi. Kierowca nie żyje, a nastolatka jest ranna i zszokowana. Trudno dowiedzieć się od niej czegoś sensownego, co naprowadziłoby na trop porywacza. Do Monteperdido przyjeżdża para śledczych. Sara Campos i jej przełożony, Santiago Bain, od początku przeczuwają, że nie będzie to łatwa sprawa. I nie mylą się. Podczas przesłuchań i nieoficjalnych rozmów na jaw wychodzą skrywane przez mieszkańców wioski tajemnice. Nagle okazuje się, że nie wszystko jest tak kryształowe, jak by mogło się wydawać. Kto jest kim? Kto kłamie, a kto mówi prawdę? Co łączy ludzi pochodzących z różnych rodzin? I czy idea pomagania sobie przez sąsiadów to faktycznie przekazywana z pokolenia na pokolenie tradycja, czy wyrachowanie i brudne interesy? Agustin Martinez okazuje się mistrzem suspensu. Prowadzi z czytelnikiem wyjątkowo wyrafinowaną grę – sprowadza na manowce, myli tropy, mnoży podejrzenia i intrygi, wprowadza nowe postacie, sięga do przeszłości, o której bohaterowie nie chcą pamiętać ani rozmawiać. Przez niemal 500 stron nieustannie zaskakuje i sprawia, że od lektury trudno się oderwać. „Monterpedido” to nie tylko thriller podnoszący adrenalinę. To również opowieść o tym, jak bardzo mylić mogą pozory, o zamkniętych społecznościach i układach zamkniętych (temat ponadczasowy i aktualny pod każdą szerokością geograficzną). Jest też w tej książce miejsce na wzruszenia i chwile głębokiej refleksji. Może dlatego, że autor bardzo przekonująco tworzy kreacje – każda postać ma tu swoją małą lub dużą historię. Obok żadnych perypetii nie można przejść obojętnie. Wyjątkowo zaskakujące okazuje się zakończenie – gdy wydaje się, że już wszystko wiemy, pisarz kolejny raz udowadnia, że nadal może zaskoczyć. Pochłonęłam tę powieść jednym tchem. Polecam z czystym sumieniem, ale radzę sobie zaplanować wolny czas na czytanie, bo inaczej wszystko inne pójdzie w odstawkę. BEATA IGIELSKA