Styl i język autorki jest moim zdaniem bezbłędny. Mało jest w końcu pisarzy z powołania, którzy potrafią nawet przez krótkie zdania poruszyć serca czytelników. Podziwiam nieustanne przybliżanie się do perfekcji. To teksty, do których po prostu się wpada.

Pełna wersja recenzji dostępna na blogu wymarzona-ksiazka.blogspot.com

Cechą charakterystyczną pisarstwa Munro jest nie tylko waga poruszanych tematów. W przypadku tomu ”Odcienie miłości” są to niezwykle złożone relacje międzyludzkie, które mogą posłużyć wrażliwemu i refleksyjnemu czytelnikowi jako rodzaj lustra.  Pisarka zdaje się mówić, że miłość jest uczuciem migocącym różnymi znaczeniami, nierzadko sprzecznymi.

Pełna wersja recenzji dostępna na portalu kulturaoneline.pl.

Noblistka tak pisze opowiadania, że od pierwszego zdania trudno się od nich oderwać. I choć historie snuje pozornie niespiesznie, cały czas istnieje w nich napięcie, ponieważ oglądamy momenty zwrotne w życiu bohaterów. Te ważne chwile mogą dotyczyć tylko uczuć bohaterów, ale samo oddanie świata wewnętrznych emocji postaci jest na mistrzowskim poziomie.

Pełna wersja recenzji dostępna na portalu dofi.com.pl

Munro wciska się do naszej psychiki i zostawia ślad. Emocje po przeczytaniu „Miles City w stanie Montana” odbierały mi oddech i naprężały pierś. Ale ten zabieg Munro uzyskuje poprzez prostotę. Jej opowiadania są zawsze proste, zwyczajne, wręcz codzienne. U niej miłość nie jest górnolotnym uczuciem, łamiącym wszystkie mury. To ta zwykła miłość, która i nam się przytrafia.

Pełna wersja recenzji dostępna na portalu lubimyczytac.pl
 

Moje pierwsze spotkanie z prozą ubiegłorocznej noblistki okazało się zarazem zaskakujące i udane. W moje ręce trafiła książka, która nie opisuje niczego wprost i zmusza do refleksji, lecz jednocześnie niesie za sobą całą gamę uczuć, towarzyszących zwyczajnej, codziennej miłości

Pełna wersja receznji dostępna na blogu wiedzma-czyta.blogspot.com

W tych niewielkich formach gęsto jest od wszystkich odcieni każdego uczucia (…) Wszystko przedstawione oszczędnym, pozornie chłodnym językiem, dzięki któremu emocje wydają się tylko silniejsze.

To prawda, że Alice Munro w opowiadaniu potrafi zawrzeć więcej treści i emocji, niż niektórym udaje się w obszernych powieściach.
 

Zbiór opowiadań Munro z 1986 r. to ascetyczne, często okrutne historie o miłości. Widać w nich rękę mistrzyni.