Główna bohaterka Flower. Jak kwiat, Charlotte, mieszka wraz z babcią, starszą siostrą i jej małym synkiem Leonem w małym domku w Kalifornii, a konkretniej w Los Angeles, gdzie prawie nigdy nie pada śnieg. Burzliwe historie jej babci, matki, a także siostry sprawiły, że Charlotte przyrzekła sobie, iż nie dopuści, aby ktokolwiek przeszkodził jej w realizowaniu wytyczonych przez siebie celów. Jest niezwykle ambitną, odpowiedzialną, sumienną i bardzo dobrą uczennicą, która po szkole dorabia w kwiaciarni oraz uczęszcza na praktyki studenckie mające pomóc jej dostać się na Uniwersytet Stanforda. Cały jej świat obraca się wokół nauki, pracy oraz małego Leona, którym opiekuje się pod nieobecność siostry, Mii. Niestety nie można tego do końca nazwać życiem. Charlotte po prostu wegetuje i próbuje nie dopuścić do sytuacji, w jakich znalazły się kobiety z jej rodziny. Jednak wkrótce pojawi się ktoś, kto wstrząśnie dotychczasowym życiem dziewczyny. Ten ktoś sprawi, że bohaterka nie tylko zacznie żyć pełną piersią, ale także odnajdzie swoje zagubione „ja”, które zgubiła w trakcie realizowania swoich planów.

Elizabeth Craft oraz Shea Olsen stworzyły historię, w której możemy znaleźć elementy składające się nie tylko na typową młodzieżówkę, ale także te tworzące jakoby podstawę dla powieści z gatunku Young Adult. Nie powiem, ta mieszanka okazała się ciekawym i przyjemnym doświadczeniem czytelniczym, jednak trudno mi znaleźć cokolwiek, co wyróżniałoby ją na tle innych tego typu książek. Tak jak wspomniałam, jest to przyjemna i łatwa w odbiorze historia, została ona napisana przystępnym językiem oraz w taki sposób, że czytelnik w niej… przepada. Na wiele godzin. Wciąga od pierwszej strony i nie wypuszcza, dopóki nie dobrnie się do jej końca. Co dalej znajdziemy w Flower? Przede wszystkim schematy: ona biedna – on bogaty i tajemniczy, ona z trudną przeszłością – on to samo, trzymanie na dystans, jej najlepszy przyjaciel to niezwykle towarzyski gej w przeciwieństwie do niej samej. Nie mam pojęcia jak mam to ocenić, czy na plus, czy nie. Wydaje mi się jednak, że autorki mogły trochę bardziej się postarać (w końcu są dwie), no chyba, że zależało im na tym, aby treść nie była zbyt skomplikowana, bo odbiorcami jej miały być tylko nastolatki. To, co mnie raziło w oczy to sytuacja jej siostry, łudząco podobna do… historii Treeny, siostry głównej bohaterki Lou, z bestsellerowej powieści Jojo Moyes Zanim się pojawiłeś. Trochę mnie to rozczarowało, ponieważ zamiast Mii miałam przed oczami Treenę i co zabawne obie miały pretensje do swoich sióstr za to, że nie pomagają im w opiece nad dzieckiem (jakby były winne temu, co im się przytrafiło…). Powinny liczyć się z konsekwencjami jakie mogą potem je czekać…. Zresztą nie tylko to sprawiło, że powróciłam do tej fantastycznej książki Moyes. To, co je jeszcze „łączy” to: sytuacja finansowa ich rodzin – w obu się nie przelewa i dlatego podejmują pracę (oczywiście siostry nie mogą, bo zajmują się dzieckiem…) oraz dom, który jest skromny i „ciasny”. Poza tym jak na książkę napisaną przez dwie autorki to powinna być lepsza, m. in. bardziej dopracowana w szczegółach. Przejścia pomiędzy rozdziałami, czy też fragmentami mogłyby być bardziej płynne. Jak dla mnie Craft i Olsen za bardzo „skakały” między rozgrywającymi się wydarzeniami.

Jak wspomniałam wcześniej Charlotte jest główną bohaterką Flower i jednocześnie narratorką książki. To jej oczami poznajemy świat, w którym żyje wraz z najbliższymi. Jak na postać pierwszoplanową kobiecą to jest wyjątkowo mało irytująca. To twarda sztuka, która trzyma się wytyczonego przez siebie planu „na przyszłość”. Poza tym, wbrew pozorom jest wrażliwa i jak większość nastolatek (i kobiet) marzy (chociaż się do tego nie przyznaje) o spotkaniu tego jedynego i spędzeniu z nim reszty życia: w przeciwieństwie do rzeczywistości, jaka dopadła jej matkę i siostrę. Carlos z kolei jest właśnie tym przyjacielem gejem, o którym wspomniałam wyżej. To niezwykle pozytywny bohater idealnie wpasowujący się w schemat idealnego przyjaciela: jest otwarty, przyjacielski, wybaczający najgorsze przewinienia swojej „psiapsióły” i wierny jak pies. Chyba każda dziewczyna chciałaby mieć takiego przyjaciela jak Carlos (i mu podobnych). Autorki, co mi się nie podoba, potraktowały jego postać jak nic nie znaczący przedmiot, którego używały wtedy, kiedy go potrzebowały w fabule. I na koniec zostawiłam Mię, wspomnianą siostrę Charlotty. Jest bardzo podobna do Treeny z Zanim się pojawiłeś, to typowy przykład marzycielki, lekkoducha i osoby łatwowiernej, która wymaga od innych tego, aby byli bardziej dojrzalsi od niej. Suma sumarum autorkom dobrze udało się wykreować postacie, ponieważ wzbudzają w czytelniku emocje, czasami naprawdę bardzo skrajne. Dzięki temu są realni i na tzw. wyciągnięcie ręki.

Z każdej książki staram się wyciągnąć to, co autorzy chcieli w niej przekazać czytelnikom. Często jest tak, że jestem tak bardzo pochłonięta wydarzeniami, a później cała historią, że zupełnie zapominam o tzw. ukrytym drugim dnie. W tym przypadku jednak udało mi się oderwać od fabuły i znaleźć to, na co Craft i Olsen chciały nam zwrócić uwagę: przede wszystkim na to, że każdy z nas powinien być wierny sobie i postępować zgodnie z własnym sumieniem, by nie przekreślać niczego z góry, nie pozbawiać się szansy na to, aby być szczęśliwym. Flower to przyjemna, pełna schematów oraz wciągająca historia, wbrew pozorom prosta z dobrze wykreowanymi bohaterami wywołującymi raczej pozytywne emocje. Będę ją miło wspominać, lecz na pewno nie wszystkim polecać, bo nie jest ona dla każdego.

[www.dzosefinn.blogspot.com]