Powieść W ofierze Molochowi, to tryumfalny powrót Åsy Larsson. Autorka jest w wyśmienitej formie, choć oczywiście nie zabraknie takich, którzy uznają, że w jej prozie za dużo jest opisów groźnej północnej przyrody, a sama powieść jest za mroczna. Jednak te elementy znamy już doskonale z poprzednich książek pisarki i jeżeli komuś się one spodobały, to na pewno i tym razem go zachwycą. Jeśli zaś ktoś nie lubi pisarstwa Larsson... cóż, ta powieść ma w sobie ogromną dawkę charakterystycznej dla niej narracji. Można więc uznać, że to pozycja raczej dla tych, którzy lubią jej styl.



Całą recenzję czytaj na portalu deckare.pl

Hasło „kryminały skandynawskie” uruchamia lawinę konotacji, niestety nie zawsze tych dobrych.



Prawdziwy wysyp książek spod znaku „następca Stiega Larssona”, przyniósł ostatnimi czasy wiele pozycji, które na rodzimym rynku nie odnosiły sukcesów z racji swoich znikomych walorów literackich, a w Polsce pojawiły się tylko z powodu szwedzkiego, bądź  duńskiego rodowodu autora.



Szczęśliwie jest kilka nazwisk broniących dobrego imienia skandynawskich  kryminałów, do tego grona niezmiennie należy Asa Larsson (...)

Pisarka zwierzyła się niegdyś:  „Przypuszczam, że krajobrazy, las, Kiruna naprawdę mogą być odczuwane, jako osoby. Akcja moich książek nie mogłaby rozgrywać się gdzie indziej”. I tak rzeczywiście jest: Kiruna wyrosła z czasem na pełnoprawną bohaterkę szwedzkiej pisarki: tajemnicze miejsce odseparowane od reszty świata niebezpiecznymi lasami, zamieszkiwane przez ludzi skrytych i podejrzliwie traktujących innych. Samotne chaty oddzielone od siebie rozległymi przestrzeniami, skryte w mroku i skute mrozem, to doskonała scena do rozgrywania prawdziwych dramatów.



Autorka konsekwentnie pokazuje świat, w którym wszyscy żyją ciągle przeszłością, pamięć o krewnych jest  żywa i wpływa na współczesnych, niezwykle trudno pozbyć się tego, upiornego momentami, legatu. Mentalność ludzi północy kieruje się swoimi prawami i to doskonale zostaje oddane w każdej powieści Larsson.



Siłą powieści „W ofierze Molochowi”, jak zwykle, są pełnokrwiści bohaterowie, pełni wad i sprzeczności, a przez to niezmiernie ludzcy i wiarygodni. Doskonałe jest także stopniowanie nastroju- pisarka potrafi być liryczna, ale także drapieżna; historia miłosna na naszych oczach przechodzi płynnie we wciągający kryminał, by za chwilę urzekać iście bajkowym nastrojem. Piąty tom okazuje się być strzałem w dziesiątkę, szkoda zatem, że cykl ma składać się z sześciu części…

Całość czytaj na dlalejdis.pl

Może to zasługa specyficznego klimatu, który przez większą część roku skazuje mieszkańców Północy na trwanie w mroźnych i mrocznych warunkach, a może długości dnia, w kraju gdzie słońce za kołem podbiegunowym nigdy nie wschodzi przez część zimy, a w samym Sztokholmie w ostatnich miesiącach roku ogrzewa mieszkańców tylko przez 6 godzin dziennie? Albo kwestia przodków, awanturniczych i ekspansywnych Wikingów, których krew płynie w żyłach współczesnych mieszkańców Skandynawii? Trudno powiedzieć. Oczywiste jest jednak, że bez wątpienia gdzieś głęboko musi tkwić tajemny sekret tak zręcznego pióra pisarzy pochodzących z tamtejszych rejonów, zwłaszcza jeśli chodzi o gatunek jakim jest kryminał. Laureatka Oficjalnej Nagrody Szwedzkiej Akademii Kryminału za Najlepszy Kryminał ubiegłego roku, Ǻsa Larsson jest tego najlepszym przykładem.(...)

Całą recenzję czytaj na opetaniczytaniem.pl