Każdy kochający rodzic pragnie dla swojego dziecka szczęścia. Jednakże idea bycia szczęśliwym jest bardzo trudna do zdefiniowała i stąd pojawiają się różne koncepcje, dotyczące tej kwestii. Jedni rodzice uważają, że dziecko radosne to takie, na twarzy którego widnieje uśmiech, nawet kosztem wiecznego ustępstwa. Inni zaś, dbając o szczęście, zapewniają dziecku możliwość dodatkowej edukacji już od najwcześniejszych chwil, pragnąc tego, aby ich potomstwo było zdolniejsze, a co za tym idzie, miało w przyszłości łatwiej. Co wybrać? Czy mamy pewność, że nasze decyzje na pewno są słuszne? Często sięgamy więc po porady do Internetu – źródła, które nie zawsze podaje informacje sprawdzone i słuszne. Najważniejsze jest jednak to, aby poznać mechanizmy kierujące dzieckiem i jego zachowaniami. Taka „instrukcja obsługi” może być naprawdę pomocna, ponieważ wtedy pomysły na to, co dobre, podsuwają się same.
„Jak wychować szczęśliwie dziecko” Johna Medina, to książka będąca mapą po psychice dziecka. Nie jest to jednak skomplikowany, psychologiczny wykład traktujący o neuronach, sposobach funkcjonowania półkul mózgowych czy też innych tego typu sprawach. Autor – z zawodu biolog molekularny, prywatnie – ojciec dwóch synów – przeprowadza czytelnika przez szereg różnorodnych tematów, posługując się przykładami wyjętymi z codziennego życia rodzica i dziecka. Na podstawie przypadków, które wydarzyły się naprawdę, ukazuje mechanizmy przyczynowo-skutkowe i uczy tego, jak sobie z tym wszystkim radzić. Jak się okazuje, na wiele zachowań dziecka ma wpływ już sam przebieg ciąży. Pragnąc więc szczęścia dla swojego malucha, należy o siebie odpowiednio zadbać. Jak? John Medina podaje przydatne wskazówki, które bardzo często są sprzeczne z tym, co w dzisiejszych czasach oferują nam media. Każdy młody rodzic, prędzej czy później, spotka się z produktami gwarantującymi podniesienie IQ dziecka. Czy są one coś warte? Dzięki książce „Jak wychować szczęśliwie dziecko” można na nowo ukształtować swój światopogląd i uzmysłowić sobie to, co tak naprawdę jest godne uwagi, a co ma na celu wyłączne oskubanie naiwnego konsumenta.
John Medina, jako doświadczony wykładowca wie, czego oczekują od niego przyszli i świeżo upieczeni rodzice. Stąd też odpowiedzi na wszystkie pytania opracowuje w swojej książce, podając kwintesencję gotową do zastosowania w praktyce. Pokazuje też wszystko takim, jakie jest zaznaczając, że zawód rodzica to nie „bułka z masłem”. Wychowanie dziecka można sobie jednak w pewnym stopniu ułatwić.
Poradnik „Jak wychować szczęśliwe dziecko” zawiera pięć głównych działów: „Ciąża”, „Udany związek”, „Bystre dziecko”, „Szczęśliwe dziecko”, „Dobre dziecko”. Na końcu każdego działu wypisane są główne, warte do zapamiętania sentencje wynikające z przekazanej wiedzy. To, co w owej książce jest dobre to fakt, że zawsze można do niej powrócić i nie trzeba za każdym razem czytać jej od nowa. Odnajdując w indeksie, zamieszczonym na końcu książki, interesujące nas zagadnienia, można w bardzo szybki sposób na nie natrafić i skupić się tylko na tym, co w danym momencie jest nam potrzebne.
Nie każdy człowiek zdaje sobie sprawę z tego, że rozpracowywanie zachowania dziecka może być takie ciekawe, a rozwiązanie skomplikowanych sytuacji – takie proste. Trzeba tylko być świadomym tego, co się robi i należy wiedzieć, jak trafić wprost do umysłu swojego malucha.
„Jak wychować szczęśliwe dziecko” to książka, dzięki której zyskują wiele zarówno rodzice, jak i ich potomstwo. Bo jak się okazuje, recepta na zamieszczone w tytule „szczęście” jest bardzo prosta. Nieraz tracimy czas szukając tego, co okazuje się zbędne. A dobre rozwiązanie tkwi w prostocie i właśnie o tym jest ten poradnik.
Oczywiści nie obeszło się bez fragmentów, które trafiły w moje serce. Szczególnie zabawne były opisy autentycznych przypadków zachowań maluchów. Tutaj chciałabym przytoczyć niewielki wycinek na temat tego, że dzieci są bardzo pojętnymi obserwatorami:
„Lekarka pediatra zawoziła swoją trzyletnią córeczkę do przedszkola. Zostawiła na tylnym siedzeniu stetoskop i zauważyła, że dziewczynka zaczęła się nim bawić, nawet prawidłowo umieściła sobie w uszach słuchawki. Ucieszyła się, że córka idzie w jej ślady. Dziewczynka chwyciła głowicę stetoskopu, przyłożyła sobie do ust i huknęła: „Witamy w McDonaldzie! Prosimy podejść do kasy”.
Takich fragmentów można byłoby przytaczać wiele, aczkolwiek znacznie lepiej jest sięgnąć po poradnik Johna Medina i samemu odkryć tą cenną wiedzę, która może nie w całości, ale na pewno w jakimś tam stopniu pozostanie w pamięci na długi czas.
Bardzo serdecznie polecam!
