Czarne kobiety zbierają się nocą, bo tylko wtedy świat jest czarny, taki jak one. Tylko wówczas mogą poczuć się odrobinę wolne. Nocne kobiety zbierają się, by czynić swoje uroki. A także, po to, by „czynić” sprawiedliwość… „Wszystkie negry chodzą wkoło. Zakonotujcie to sobie, a resztę dopowiedzcie sami. (…) Biały śpi z jednym okiem otwartym, ale czarny to spać w ogóle nie może”…

Gorąco polecam. To proza gęsta. Mroczna. Porażająca. Wspaniała.

Pełna wersja recenzji dostępna na blogu ksiazkioli.blogspot.com.

"Księga nocnych kobiet" to księga emocji i ludzkich zachowań. Opowieść o żądzy zemsty, lojalności, kobiecej sile, miłości, cielesności, dojrzewaniu, marzeniach, cierpieniu, podeptanej godności, gwałtach, zniewoleniach i walce o wolność. Marlon James napisał mroczną, dopracowaną w każdym najdrobniejszym szczególe powieść... To piękna, poruszająca, obowiązkowa lektura. Do pokochania i zapamiętania.

Pełna wersja recenzji dostępna na blogu ksiazki-inna-rzeczywistosc.blogspot.com

O „Księdze nocnych kobiet” mogłabym mówić godzinami, lecz wniosek byłby wciąż ten sam: jest to jedna z najlepszych książek tego roku jak i powieści o niewolnictwie. Marlon James nie boi się otwarcie opowiadać o zdarzeniach, które stosunkowo niedawno miały miejsce na całym świecie. Brutalnie, szczerze i na temat - historia Lilit nie pozwoli wam oderwać się od lektury.

Pełna wersja recenzji dostępna na blogu weronine-library.blogspot.com

To książka o kobietach – silnych nawet wtedy, kiedy zdaje się, że bardziej ich skrzywdzić i upokorzyć nie można. To książka o mrocznej sile i pamięci, której nic nie zagłuszy. To książka o zemście i wdzięczności... Taka książka, po lekturze której należy zacząć się bać kobiet, jeśli tylko cokolwiek ma się wobec nich na sumieniu.

Pełna wersja recenzji dostępna na blogu niesamapraca.blog.pl

Tej książki nie można przegapić, nie można nie przeczytać.  James jest dla mnie literackim mistrzem prozy, który nie obawia się łamać tematów tabu i przesuwania granic.

Pełna wersja recenzji dostępna na blogu pisanyinaczej.blogspot.com

To co najbardziej ujęło mnie w książce to przede wszystkim narracja oraz kreacje postaci. Wszystko jest wręcz artystycznie realne. Jakkolwiek dziwnie by to zabrzmiało. Jest coś takiego w pisaniu James’a, że mógłby napisać książkę o rzezi wołyńskiej ( gdyby miał o niej pojęcie) i wyszedłby z tego taki bestseller, że Pulitzera miałby murowanego.

Dlatego jeśli zastanawiacie się czy sięgnąć po tę pozycje, to uwierzcie mi na słowo…tej książki nie może zabraknąć w waszym TBRze na najbliższe miesiące. Dlatego 11 października powinniście pomykać do najbliższej księgarni i zaopatrzyć się w ten tytuł, bo to cudo jest naprawdę niesamowite.

Pełna wersja recenzji dostępna na blogu bigdwarf.wordpress.com

Być może i „Krótka historia siedmiu zabójstw” Marlona Jamesa w ostatecznym rozrachunku okazała się powieścią w pewnym stopniu przereklamowaną, jednak w żadnym stopniu nie da się powiedzieć tego o „Księdze nocnych kobiet”. Wydane w oryginale niemal dekadę temu dzieło, które już 11 października ukaże się na naszym rynku, to pozycja absolutnie wspaniała. Wymagająca, ale satysfakcjonująca, zachwycająca głębią i siłą przerażającej wizji, jaką autor podaje nam bardzo specyficznym językiem społecznych nizin.

Pełna wersja recenzji dostępna na blogu ksiazkarnia.blog.pl

„Księgą nocnych kobiet” James Marlon udowodnił, że jest pisarzem dojrzałym, intrygującym i wyczulonym na ludzką krzywdę. Mimo iż język jego powieści może ranić nadwrażliwe uszy, treść i problematyka nie pozwalają oderwać się od lektury. Akcja rozgrywa się na na przełomie XVIII i XIX wieku, na skolonizowanej przez Brytyjczyków Jamajce. Niewolnica Lilit przychodzi na świat na plantacji, której właściciel lubuje się w mitologicznych imionach. Życie dziewczyny od początku naznaczone jest bólem i cierpieniem. A także tajemnicą, gdyż nie zna ona dokładnie swego pochodzenia. Wychowywana przez przybranych rodziców Lilit różni się od nich i od innych niewolników. Jest pyskata, niepokorna i ma marzenia, a to bardzo niebezpieczne, gdy jest się traktowanym gorzej niż rzecz. Kiedy dziewczyna trafia pod skrzydła skrywającej różne sekrety kucharki Homer, poznaje inne dziwne kobiety, które spotykają się nocami, by zajmować się magią i przygotowaniami do buntu. Historia Jamajki naznaczona jest rewoltami czarnych, więc umęczone niewolnice wierzą, że i im uda się zerwać kajdany i dokonać zemsty. Powieść aż kipi od emocji i niepowtarzalnych postaci, wśród których są niewolnicy, plantatorzy, ich rodziny oraz zarządcy. Świat białych i czarnych przenika się na każdym kroku, by wciąż umacniać wszystkich w przekonaniu, że dzieli się na ludzi i podludzi. W takim duchu wzrastają, żyją i umierają zarówno niewolnicy jak i ich właściciele. Czasem jednak ten ustanowiony przez białego człowieka porządek zaczyna chwiać się w posadach, a stąd już tylko krok do nowych nieszczęść i dramatów. Oprócz bieli i czerni w „Księdze nocnych kobiet” dominują szarości, gdyż autor daleki jest od schematyzmu. Źli i skłonni do przemocy bywają nie tylko plantatorzy czy zarządcy. W niewolniczej społeczności nawet wewnętrzne problemy często rozstrzyga się gwałtem, biciem, poniżaniem i chęcią odwetu. Ofiary zaś pozostawiane są same sobie i z czasem upodabniają się do oprawców. Bywa jednak i tak, że w pozornie nikczemnych ludziach tli się jakaś iskierka człowieczeństwa i dobroci. W tym kontekście powieść Marlona Jamesa można odczytać znacznie szerzej niż tylko książkę o kolonialnym niewolnictwie. To uniwersalna historia o przynależnym każdemu człowiekowi prawie do wolności, o jej pragnieniu, wielkich marzeniach i powinnościach. To także głęboko poruszająca opowieść o miłości, przyjaźni, wierności i zdradzie, zbrodni oraz karze. Pisząc o „Księdze nocnych kobiet”, nie sposób nie wspomnieć o jej języku, który jest przesycony wulgarnością, co może niektórych bulwersować, razić czy zniechęcać do lektury. Ten „nieprzyzwoity”styl doskonale jednak koresponduje z treścią, z opisywanymi plugastwami, podwójną moralnością plantatorów, z ordynarnym stylem bycia zarządców, z przerażającymi warunkami niewolniczej egzystencji, z powszechnym okrucieństwem i zezwierzęceniem. Na uwagę na pewno zasługują także forma i narracja – dzieje bohaterów poznajemy z perspektywy doskonale zorientowanego w niewolniczym świecie opowiadacza. By jednak przekonać się, kim naprawdę on jest, trzeba uzbroić się w cierpliwość i dotrzeć do ostatnich stron. A tu czeka na czytelnika wielka niespodzianka. Powieść Marlona Jamesa na pewno nie jest lekturą lekką, łatwą i przyjemną. Warto jednak się z nią zmierzyć, bo to proza wartościowa, intrygująca i skłaniająca do wielu refleksji, także nad kondycją współczesnego świata. BEATA IGIELSKA

Powieść Marlona Jamesa jest jedną z najbardziej brutalnych i wstrząsających, jakie przeczytałam w swoim życiu. Nie mam jednak wątpliwości, że tak agresywne środki przekazu były niezbędne, by ta historia mogła wybrzmieć prawdziwie. Przez trzy dni nie mogłam oderwać się od lektury, króra wciągnęła mnie swoim mrocznym i dusznym klimatem. Nie mam wątpliwości, że to jedna z najlepszych powieści wydanych w 2017 roku. Więcej na: https://czarnatulipanna.wordpress.com/2018/01/05/ksiega-nocnych-kobiet/

Są książki, które rezonują w nas jeszcze długi czas po ich przeczytaniu. Myśli uciekają w ich kierunku, wspominamy, przeżywamy. Zostawiają po sobie ślad, który przez bardzo długi czas nie znika. „Księga nocnych kobiet” Marlona Jonesa, tak na mnie zadziałała. W czym tkwi wyjątkowość tej książki? Po pierwsze język. Już po przeczytaniu kilku stron zauważamy jego surowość, specyficzną konstrukcję zdań, wyjątkowy sposób prowadzenia narracji oraz częste użycie wulgaryzmów. Dzięki temu od razu przenosimy się w czasie do 1800 roku na jamajską plantację trzciny cukrowej. Na Jamajkę skolonizowaną przez Brytyjczyków. Chylę czoła przed niesamowitą pracą jaką wykonał tłumacz Rober Sudół. Dzięki jego wyjątkowemu przekładowi, podskórnie, jako żywo czuć realia panujące w majątku, charakter relacji massa-czarnuch oraz stosunki panujące wśród niewolników. Dla niektórych czytelników początek może wydawać się trudny? Mało przystępny? Nie zrażajcie się! Nawet się nie obejrzycie, a wsiąkniecie w powieść. „U czarnucha nie ma nic czarniejszego jak blizna po bacie dozorcy." Pełna wersja recenzji dostępna na blogu www.naczytniku.blogspot.com