(...) Nie lubię wiedzieć już na początku, szczególnie, jeśli czytam kryminał. Na szczęście nazwisko mordercy nie pada w tym zdaniu ostatnim.

Obcesowa, walcząca z nadwagą poprzez pożeranie stosów pączków, uczuciowa pani komisarz Viviane Lancier, powraca w drugiej części kryminalnej serii Georgesa Flipo. Dotąd pani komisarz nie znosiła poezji. Tym razem nie czuje się w klubie jak w raju. I trudno jej się dziwić...

Na Viviane czeka nietypowe zadanie służbowe. Musi incognito pojechać na wyspę Rodos, gdzie w Rajskim Klubie, czyli swego rodzaju wakacyjnej osadzie dla rozwydrzonych turystów, zamordowano kierownika tego urlopowego przybytku, zwanego przez wszystkich Kingiem. Z pozoru mogłoby się wydawać, że to zlecenie-marzenie. Słońce, plaża i zagadka kryminalna do rozwiązania. Czegóż pani komisarz mogłaby chcieć więcej?

Pełna wersja recenzji dostępna na portalu kawiarenkakryminalna.pl

Komisarz Viviane Lancier z III Wydziału Kryminalnego Policji w Paryżu zostaje przydzielone nowe śledztwo. Tym razem musi polecieć na Rodos, by w wakacyjnym Rajskim Klubie rozwikłać zagadkę śmierci szefa wioski, zwanego Kingiem. Problem w tym, że prezesem tego przybytku jest wysoko postawionym obywatelem Francji. Z tego powodu śledztwo musi być prowadzone w tajemnicy przez grecką policją, by uniknąć skandalu.

Pani komisarz musi więc przybyć tam incognito, nie jako policjantka, tylko scenarzystka gromadząca materiały do filmu. A towarzyszyć ma jej porucznik Augustine Monot, z którym mają udawać parę. Jednak, nic nie idzie po jej myśli, a na miejscu okazuje się, że to dopiero początek jej zmartwień. Wkrótce zaczynają ginąć kolejne osoby... Czy mimo trudności uda jej się rozwiązać zagadkę?

Pełna wersja recenzji dostępna na blogu literaturomania.blogspot.com

Pani komisarz musi tym razem rozszyfrować, kto zabił prezesa Rajskiego Klubu na wyspie Rodos. Śledztwo musi być prowadzone, oczywiście, w najściślejszej tajemnicy ze względu na zamordowanego, który należał we Francji do osób wysoko postawionych. Wobec czego Pani komisarz udaje się niechętnie jako scenarzystka na wyspę Rodos, będącej rajem dla turystów, aby rozwikłać zagadkę śmierci. Tym razem nie towarzyszy jej porucznik Augustin Monot, który swoją osobą wywołuje w Viviane dreszcz emocji, ale bardzo dobrze zbudowany, okropnie przystojny porucznik Latynos Cruyff.

Pełna wersja recenzji dotępna na portalu ksiazka.net.pl.

Na wakacjach, w każdym kraju, w Rajskim Klubie jest jak w raju

Pewien podoficer policji składa wyjaśnienia w swojej sprawie. O tym, jak rozochocony dobrym włoskim winem w czasie turystycznych wojaży na wyspie Rhodos brał udział w obijaniu zwłok wisielca i dionizyjskich w duchu tańcach wokół niego. Podobno atmosfera imprezy była bardzo szałowa, a na pewno za takową uważali ją solidnie podpici turyści, hucznie świętujący czternastego lipca. Prawdziwi patrioci, żadni tam nacjonaliści, dobrzy ludzie, dla których bodźcem do najszczerszych wzruszeń są mniej lub bardziej czyste procenty. Wydawało się im początkowo, że wisielec tylko udaje trupa, a potem... potem zabawa się rozkręciła i nikt już nad niczym się nie zastanawiał. Ot, po prostu dobra wakacyjna impreza, żywcem wzięta z telewizyjnych reklam.

Pełna wersja receznji dostępna na portalu granice.pl